Parafia Nowa Ruda - Słupiec

W piątek 22 marca 2019 r. o godz 10.00 przy Kościele parafialnym w Słupcu odbyła się Droga Krzyżowa, przygotowana i prowadzona przez uczniów klasy IIIa i IIIb pod opieką p.Marioli Ligorowskiej. Do uczniów dołączyła kl. Vb pod opieką ks. Marcina. Uczniowie angażowali się poprzez czytanie rozważań,inni brali udział w poszczególnych stacjach,odgrywając role Pana Jezusa, Maryi, Szymona Cyrenejczyka,Weroniki, płaczących niewiast i żołnierzy. Tematyka rozważań dotyczyła życia codziennego najmłodszych, tego co przeżywają, co czują. Uczniowie ,czytając  i odgrywając poszczególne stacje mogli zwrócić uwagę, jak wielkie znaczenie ma krzyż, na którym  umarł Jezus, ale także to, że krzyż jest źródłem miłości, symbolem ofiarności. Droga Krzyżowa była dla nich  chwilą wzruszenia, i refleksji nad sobą. Piękna, słoneczna pogoda sprawiła wszystkim wielką radość. Natomiast o godzinie 17.30 spotkaliśmy się ponownie na nabożeństwie Drogi Krzyżowej w Kościele. Dzieci pierwszokomunijne, jeszcze raz towarzyszyły wraz z wiernymi  w rozważaniach poszczególnych stacji. Było to dla dzieci też spotkanie z Jezusem, który woła: "Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, do takich należy Królestwo Boże." Dziękuję dzieciom za towarzyszenie Panu Jezusowi w tej drodze, za zaangażowanie rodziców i wychowawców. Prosimy jednocześnie,aby Pan Jezus był z nami na drodze życia, był naszym Panem i przewodnikiem. Mariola

„Wszechmogący Boże, Ty powierzyłeś młodość naszego Zbawiciela wiernej straży świętego Józefa, spraw za jego wstawiennictwem, aby Twój Kościół nieustannie się troszczył o zbawienie świata.”

W poniedziałek 18 marca przedstawiciele Bractwa Świętego Józefa wyjechali na pielgrzymkę pod hasłem „Ze Świętym Józefem do Świętej Teściowej”. O godzinie 18.00 pielgrzymi dotarli na szczyt Góry św. Anny, na którym mieści się Sanktuarium Św. Anny Samotrzeciej. Po wejściu do świątyni panowie przywitali Gospodarza domu – Jezusa ukrytego w Najświętszym Sakramencie i Świętą Annę, Jego babkę. Po przywitaniu grupa udała się do Domu Pielgrzyma na zakwaterowanie i kolację. O godzinie 20.30 Bractwo uczestniczyło w Apelu Jasnogórskim. W rozważaniu ks. Marcin mówił: „ Potrzeba pozostawienia swoich bliskich, pracy i pomysłów, by udać się na (pustynię) dzień skupienia, aby w gronie swoich kolegów z Bractwa Św. Józefa, przy św. Teściowej ze św. Józefem, pomyśleć o swojej duszy i zbawieniu”. Po zawierzeniu Bractwa i parafii litanią do św. Józefa panowie udali się do Domu Pielgrzyma, by przy stole wzmocnić relacje międzyludzkie.

Dzień 19 marca (Uroczystość św. Józefa) przywitał pielgrzymów pięknym słońcem. Pełna radości z dnia swojego patrona grupa udała się do Sanktuarium na Mszę Świętą. W kazaniu ksiądz opiekun Bractwa Św. Józefa zachęcał, by od św. Patrona spróbować wziąć cechę sprawiedliwości i uczyć się, jak walczyć z lękiem. Kapłan mówił: „Sprawiedliwość oderwana od Boga zawsze obróci się przeciw człowiekowi i to dziś widzimy w otaczającym nas świecie. Ten święty mąż uczy, by w życiu chcieć trochę więcej”.

Po Mszy nie mogło zabraknąć śpiewanych życzeń „Życzymy, życzymy” – Bractwu św. Józefa, a szczególnie trzem jego członkom, którzy noszą to chwalebne imię, a są nimi: prezes Bractwa pan Józef Kowalczuk, pan Józef Iwanicki i pan Józef Biernat. Po życzeniach przyszedł czas na spacer po terenie sanktuarium i na tradycyjne zdjęcia przy grocie. O godzinie 10.00 pielgrzymi pożegnali św. Annę pieśnią „Św. Anno żegnam Cię” i udali się busem do Prudnika. Podczas drogi oprócz rozmów i dzielenia się przemyśleniami był czas na różaniec. Przerwa na kawę i jesteśmy w Sanktuarium św. Józefa.

W progach domu przywitał pielgrzymów o. Faustyn Zatoka – wikariusz domu. Po wspólnej modlitwie litanią do św. Józefa ojciec opowiedział o historii Sanktuarium, skąd patron kościoła – św. Józef, oraz o szczególnym gościu tego domu – Kardynale Stefanie Wyszyńskim – „mężu modlitwy i mężu niezłomnym”. Mówił: „Sanktuarium jest miejscem szczególnym nie tylko ze względów religijnych, historycznych, ale także krajoznawczych. Dla Polaków jest to miejsce tym bardziej wyjątkowe, że właśnie tu w niewielkim, otoczonym lasem, klasztorze franciszkanów był więziony w latach 50. XX w. Kardynał Stefan Wyszyński. Tu również zrodziła się myśl Prymasa, aby odnowić śluby złożone Ojczyźnie w XVII w. przez polskiego króla Jana Kazimierza chroniącego się w niedalekim Głogówku przed potopem szwedzkim. To miejsce do dziś bije bardzo mocno. Czemu? bo świadkowie tego miejsca (św. Józef i sługa Boży kard. Wyszyński) są autentyczni, bo postawili na prawdę, czyli Boga”.

Po przedstawieniu krótkiej historii ojciec Faustyn oprowadził grupę po domu. Pokazał salę pamięci dedykowaną słudze Bożemu ks. Kardynałowi Wyszyńskiemu, pamiątki po zacnym kapłanie i Jego celę. Na koniec tradycyjne zdjęcie i żegnamy Prudnik pieśnią „Św. Józefie, patronie nasz”. W drodze powrotnej z „rekolekcji pustyni” nie brakło wspólnych wspomnień i modlitwy. Dziękujemy Bogu i sobie nawzajem za ten czas modlitwy i bycia ze sobą na „ pustyni Boga”. ks. Marcin

Więcej informacji o pielgrzymce na stronie Gościa Świdnickiego: https://swidnica.gosc.pl/doc/5407408.Do-sw-Jozefa-i-jego-tesciowej

Droga do Wielkanocy wzywa nas do odnowienia naszego oblicza i naszego serca chrześcijan przez pokutę, nawrócenie i przebaczenie".” Franciszek

Rekolekcje czas rozpocząć! Po rekolekcjach parafialnych dla dorosłych, które trwały od Środy Popielcowej do soboty przed I Niedzielą Wielkiego Postu, przyszedł czas na rekolekcje szkolne dla dzieci i młodzieży. Na spotkanie rekolekcyjne dla dzieci z klas od pierwszej do siódmej szkoły podstawowej przyjechały Siostry Misjonarki Krwi Chrystusa, a do klas ósmych i trzecich gimnazjum – ks. Jakub Klimontowski. Siostry Misjonarki swoje spotkania z najmłodszymi skoncentrowały przede wszystkim na obrazie (scenki). Pantomima „Boży szlak” pokazała elementy na naszej drodze do Boga. „Nasz Anioł Stróż jako opiekun, który troszczy się, abyśmy nie schodzili z właściwego szlaku wiodącego do domu Ojca, podpowiada jak czynić dobro. Pomagają nam też rodzice, nauczyciele, którzy uczą nas jak być dobrymi ludźmi” – wyjaśniała siostra Agnieszka. Siostry zachęciły do modlitwy jako rozmowy z Bogiem i bardzo ważnego elementu Wielkiego Postu. „Modlitwa pomaga ustalić właściwy kierunek, kiedy nie wiemy dokąd iść, dodaje odwagi, gdy czegoś się boimy, uczy jak traktować dobrze innych” – podała jako przykład siostra. W gimnazjum podczas rekolekcji dla najstarszych klas ks. Jakub w formie konferencji pytał o wiarę. Co to jest wiara, z czym nam się kojarzy to słowo? „Wiara jest odpowiedzią człowieka daną Bogu, który mu się objawia i udziela, przynosząc równocześnie obfite światło człowiekowi poszukującemu ostatecznego sensu swego życia (KKK 26). Wiara jest odpowiedzią, gdzieś zatem jest również pytanie” – wyjaśniał ks. rekolektant. Ostatni dzień pracy duchowej był poświęcony spowiedzi świętej dla uczniów od klasy czwartej do klasy ósmej i trzeciej gimnazjum. Kapłan mówił: „Owocem tych dni jest ta dzisiejsza spowiedź i z czystym sercem przyjęta komunia święta”. Dziękujemy za czas duchowych ćwiczeń i obiecujemy na szlakach naszego życiowego wędrowania postawić na modlitwę, która jest bardzo ważna w umacnianiu wiary. ks. Marcin

„Największym aktem miłości bliźniego jest stała słoneczność duszy”. św. Urszula Ledóchowska

II Niedziela Wielkiego Postu zaprasza nas na GÓRĘ, tam Pan Jezus przemienił się w obecności Piotra, Jana i Jakuba. Czas Wielkiego Postu zachęca nas byśmy przemieniali nasze życie, marzenia… Na Mszy świętej o godzinie 11¹⁵  wspólnie z dziećmi i ich bliskimi, również wybraliśmy się na górę. Nie Tabor, ale górę gdzie rosły „Trzy drzewa”, które miały wielkie marzenia. Oliwka pragnęła zostać wspaniałą szkatułką przechowującą największe skarby. Dąb pragną zostać wspaniałym okrętem floty królewskiej a sosna najwspanialszym drzewem, wskazującym Boga. Śledząc losy naszych bohaterów, mogłoby się wydawać że z ich marzeń nic się nie spełni. Oliwka została żłobem na siano dla zwierząt, dąb rybacką łódką a sosna złamana przez burzę leżała zapomniana. Lecz Pan Bóg miał plan wspanialszy niż marzenia naszych bohaterów. Wypełnił je w sposób wspanialszy niż sobie to wyobraziły. W żłóbku złożono największy skarb ludzi - Dzieciątko Jezus, rybacką łodzią pływał Król Królów - Jezus Chrystus, a z sosny zrobiono KRZYŻ, na którym oddał życie za nas Pan Jezus, a krzyż po dzisiejszy dzień jest najwspanialszym drzewem, kierującym nasze myśli ku Bogu. Również my kiedy, złożymy nasze marzenia na Ołtarzu Eucharystycznym Pan Bóg przemieni je i wypełni w najwspanialszy sposób - zachęcał nas wszystkich ks. Marcin, kończąc refleksje nad dzisiejszą Ewangelią. Podziwiając piękno przemieniającego się wokół nas świata, nie obawiajmy się przemieniać naszego życia zgodnie z zamysłem Pana Boga. s. Katarzyna

"Przed błogosławieństwem proszę was o modlitwę do Pana prosząc o błogosławieństwo dla mnie" .” Franciszek

13 marca 2019 roku przypada szósta rocznica, gdy papież Franciszek zaproponował zgromadzonym na placu Św. Piotra w Rzymie:”Zaczynamy razem naszą wspólna drogę: biskup i lud. Jest to wędrówka Kościoła w Rzymie, który przewodzi w miłości. Módlmy się za siebie, módlmy się za cały świat (…) módlcie się za mnie”. Pamiętamy w modlitwach o Tobie Ojcze Święty nie tyko każdego kolejnego 13 marca, nie tylko podczas organizowanych akcji takich jak:”Jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”, ale przez cały rok, bo kochamy Cię, słuchamy i wierzymy w to co mówisz, podziwiamy to co robisz. Szósta rocznica wyboru papieża Franciszka na Stolicę Piotrową, to także dobra okazja do przeprowadzenia okolicznościowych lekcji religii oraz warsztatów na których przybliżyliśmy sobie życiorys papieża, Jego najbardziej znane cytaty oraz ciekawostki z Jego życia. Zafascynowały nas papieskie podróże i bardzo ekologiczny stosunek Ojca Świętego do otaczającej nas przyrody. Film „Habemus papam – papież Franciszek”, „przeniósł” uczniów klasy piątej do marca 2013 roku, czasu w którym „przygoda watykańska” dla biskupa Bergoglio dopiero się zaczęła. Uczniowie podzieleni na kilka grup, w oparciu o materiały dostępne w internecie, z wykorzystaniem telefonów komórkowych, szarego papieru oraz kolorowych flamastrów, przygotowali prawie „profesjonalne” prezentacje o Argentyńczyku, jezuicie, arcybiskupie Buenos Aires, kard. Jorge Mario Bergoglio, który imię Franciszek wybrał sobie na cześć św. Franciszka z Asyżu. Pomimo, że tak wiele wiemy o papieżu, to wielu z nas było zaskoczonych między innymi tym, że Papa Francisco z wykształcenia jest.... naukowcem, a dokładniej – chemikiem. Papież uwielbia pizzę, tańczyć tango i śpiewać. Kocha piłkę nożną i jeździć autobusem. Większość ludzi na świecie postrzega Franciszka jako skromnego papieża darzącego szczególną miłością biednych i zmarginalizowanych, człowieka, który chce przebywać z ludźmi, przyciąga do siebie wierzących, wątpiących, jak i ateistów.

(…) kochać Boga i bliźniego nie jest czymś abstrakcyjnym, ale głęboko konkretnym: oznacza widzieć w każdej osobie twarz Pana, któremu należy służyć, służyć mu konkretnie.”

A przy tym jest stanowczy i wymagający – Jego orędzia są pełne mocnych i dosadnych stwierdzeń. Spośród wielu zgromadzonych wypowiedzi papieża najbardziej zapadł w pamięci młodym ludziom, ten w którym Franciszek, zachęca byśmy nie zmarnowali czasu Wielkiego Postu, sprzyjającego nawróceniu. „"Pójście do spowiedzi nie jest udaniem się na sesję tortur. To wyruszenie, by chwalić Boga, bo jako grzesznik przez Niego zostałem zbawiony. Czy czeka On na mnie, aby mnie obić kijami? Nie, czeka na mnie z czułością, aby mi wybaczyć. A jeśli jutro uczynię to samo? To idź raz jeszcze, i jeszcze, jeszcze, idź! On zawsze na nas czeka. To jest czułość Pana, pokora, łagodność..." Na zakończenie naszej lekcji, uczniowie przygotowali ekologiczne samoloty z papieru na których zapisali płynące z serca życzenia i obietnicę modlitwy. Życzenia niech „szybują” do naszego PRZYJACIELA, który zachęca nas do tego, byśmy byli lepsi. ks. Marcin

Więcej informacji o warsztatach na stronie gościa  świdnickiego: https://swidnica.gosc.pl/doc/5393847.Nie-wiedzieli-ze-papiez-jest-chemikiem

„Nie umiem być srebrnym aniołem - ni gorejącym krzakiem,
tyle zmartwychwstań już przeszło - a serce mam byle jakie.
Tyle procesji z dzwonami - tyle już Alleluja,
a moja świętość dziurawa na ćwiartce włoska się buja (...)
Lecz wiem, gdy łzę swoją trzymam jak złoty kamyk z procy,
zrozumie mnie mały Baranek z najcichszej Wielkiej Nocy.
Pyszczek położy na ręku sumienia wywróci podszewkę,
serca mojego ocali czerwoną chorągiewkę."
ks. Jan Twardowski

"Wielki Post" Syna Bożego polegał na tym, że wyszedł On na pustynię, aby wprowadzić stworzenia na nowo do tego ogrodu komunii z Bogiem, który był wcześniej niż grzech pierworodny.”  Papież Franciszek

W środę 6 marca rozpoczął się Wielki Post. Obrzędem posypania głów popiołem chcemy rozpocząć czas refleksji i zadumy. Odkładamy na bok rozrywki, by zająć się swoją duszą. Ten czas rozpoczynają rekolekcje parafialne, które w naszej wspólnocie będzie głosił do soboty prowincjał franciszkański, ojciec Alan Brzyski. Przed rozpoczęciem popielcowego obrzędu  rekolekcjonista mówił: Drodzy Siostry i Bracia, pewna legenda mówi o tym, że Bóg, chcąc uczynić człowieka szczęśliwym, postanowił się przed nim ukryć – by ten, gdy Go odnajdzie, mógł w Bogu odkryć pełnię szczęścia. Próbował zatem schować się za górą ogromną, w otchłani oceanu lub na wysokim niebie – zawsze jednak towarzyszyła Mu ta obawa, że człowiek, zabiegany w codzienności, może Go w tych miejscach nie odnaleźć. Postanowił zatem Pan Bóg ukryć się w ludzkim sercu – by człowiek nie musiał się narażać na niebezpieczeństwo, że zgubi drogę prowadzącą do szczęścia. A co uczynił człowiek? Przeszedł górę wysoką, nurkował w otchłaniach oceanu i szybował po przestworzach nieba, ale na myśl mu nie przyszło, żeby Boga szukać w swym sercu. 

Czas rekolekcji, które wprowadzają nas w tegoroczny Wielki Post niewątpliwie stanowi kolejną szansę w naszym życiu, by znaleźć szczęście w Bogu. Tym razem to poszukiwanie rozpocznijmy od wejścia w głębię naszych serc, które, choć „zdradliwsze, niż wszystko inne i niepoprawne” - jak mówi prorok Jeremiasz (Jr 17,9) - to jednak bardzo za Bogiem tęsknią. Nie zmarnujmy tego świętego czasu, który został nam dany! Czas rekolekcji ma pośrednio przygotować do świąt, a bezpośrednio do dobrego przeżycia czasu Wielkiego Postu. Przygotować grunt serca na wszystkie łaski, które podczas tych 40 dni Bóg będzie rozlewał. Dziękujemy ojcu za przybycie, za każde słowo i zapewniamy o modlitwie. ks. Marcin

marzeń – żeby zawsze się spełniały,
przyjaciół – żeby zawsze pamiętali,
miłości – żeby przyszła i trwała,
szczęścia – żeby nigdy nie opuszczało,”

Dnia 5 marca 2019 roku - deszczowy, pochmurny dzień a w kawiarni „Ewelina” - wiosennie, radośnie, serdecznie i bardzo uroczyście. To właśnie tu ponad 70 osób, spotkało się na Parafialnym Dniu Kobiet, by wspólnie świętować zarówno ostatni dzień karnawału, jak i zbliżające się święto pań. Uśmiechnięci, bardzo eleganccy panowie, trzymający czerwone róże i życzenia składane przez proboszcza księdza Krzysztofa Iwaniszyna, wzruszyły niejedno damskie serce. Następnie wiersze odczytane przez Mikołaja z delikatnym podkładem muzycznym Michała, wprowadziły nas w piękny świat poezji, która podobno także jest kobietą! A piosenki wykonane przez Piotra Kwietnia – oczarowały, urzekły i porwały do zabawy. Zwieńczeniem części poetyckiej był odczytany przez Agnieszkę Kruk jej piękny wiersz o Maryi, jako wzorze kobiecości. Zarówno poezja, jak i chwile naszego życia są tak ulotne, że dobrze jest je zapisywać. My na pamiątkę dostaliśmy zapisane „ulotne” myśli właśnie o kobietach. Wisława Szymborska pisała w „Portrecie kobiecym” - Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda (...)Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona. Ależ nie, tylko trochę(...) - tak też było na naszym wspólnym świętowaniu - zabawy, konkursy, tańce – nie zmęczyły naszych pań, które rzeczywiście zawsze są bardzo młode i trzeba je kochać w każdym wieku – zwłaszcza dwudziestym pierwszym. Panowie

Więcej informacji o wydarzeniu na stronie parafii: https://swidnica.gosc.pl/doc/5377243.Uczcili-kobiety-pozegnali-karnawal

Wszechmogący Boże ożywieni darem Twej nieskończonej miłości nie przestajemy do Ciebie wołać w naszych potrzebach. Prosimy pobłogosław te książeczki, aby dzieci, które będą modliły się do Ciebie, wsparte mocą Ducha Świętego i rozpalone ogniem Twojej miłości odkrywały piękno modlitwy i radowały się z przebywania z Tobą na modlitwie. Otaczaj je swoją Ojcowską miłością i przez wzgląd na Swojego umiłowanego Syna miej wszystkich w opiece. Przez Chrystusa Pana naszego."

Słyszymy słowa modlitwy podczas obrzędu poświęcenia książeczek, którego dokonał ks. Marcin.W pierwszą marcową niedzielę do słupieckiej świątyni przyszły dzieci, które już w maju przyjmą po raz pierwszy Pana Jezusa do swojego serca. Ta niedzielna Eucharystia zgromadziła je wraz z rodzicami na kolejnym spotkaniu formacyjnym. Dzieci otrzymały już różaniec- to tak jakby Maryja trzymała ich za rękę i prowadziła do tego najważniejszego dnia w ich życiu. Mają swój pierwszy medalik, który będą nosić z godnością i miłością, figurkę Dzieciątka Jezus, która symbolizuje przyjęcie już wkrótce do serca Jezusa w maleńkiej kruszynie chleba. Przyszły też do  świątyni z małą świecą, niosąc tym samym pomoc biednym i potrzebującym dzieciom. Pobłogosławione zostały również raz jeszcze świece, które były z nimi w dniu Chrztu Św., kiedy to nasze córki i nasi synowie stali się dziećmi Bożymi. Dziś przyszedł czas na poświęcenie książeczek. W tym małym modlitewniku znajdą modlitwy dnia codziennego. To ona pomoże im przygotować się do pierwszej spowiedzi, posłuży do zrobienia rachunku sumienia. W niej odnajdą prośby i dziękczynienia. Z książeczką przyjdą do słupieckiego wieczernika na nabożeństwa Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali, by jeszcze lepiej w czasie Wielkiego Postu przygotować się duchowo do świąt Wielkiej Nocy. Modlitwa, którą tak często zanosimy do Boga wymaga od nas wyrażenia swych myśli i postaw. Z modlitewnikiem możemy prowadzić wspólny dialog, ale też odbywać prywatną rozmowę z Panem Bogiem. Dobry Boże dziękujemy za ten kolejny dar ofiarowany naszym dzieciom. Dołożymy wszelkich starań, by ten czas przygotowania wydał dobre owoce, tak by dzień Pierwszej Komunii stał się najpiękniejszym i najważniejszym dniem w ich i naszym życiu. Agnieszka

Okres karnawału kojarzy się wszystkim z dobrą zabawą i radością. Kilkadziesiąt KSM-owiczów spotkało 2 marca się na zabawie karnawałowej w Nowej Rudzie Słupcu. O godzinie 18:00 rozpoczęła się Msza św. a po niej Adoracja Najświętszego Sakramentu. Mszy św. przewodniczył proboszcz Słupieckiej parafii ks. Krzysztof Iwaniszyn, który wygłosił kazanie. Po uczcie duchowej, zebrani KSM-owicze udali się na wspólną zabawę karnawałową.  Karnawał zwany w Polsce "zapustami" lub "mięsopustem" to czas zimowych zabaw, pochodów i balów. Słowo karnawał wywodzi się od włoskiego carnevale ("mięso żegnaj") oraz innych nazw o podobnym znaczeniu. Wszystkie odnosiły się do pożegnania z mięsem czyli przygotowaniach do Wielkiego Postu i oczekiwania na Wielkanoc. A czas Wielkiego Postu już blisko, ponieważ 6 marca jest Środa Popielcowa. ks. Jacek

Warsztaty zorganizowane dnia 28 lutego 2019 roku przez księdza Marcina na lekcji religii miały za zadanie przybliżyć młodemu człowiekowi tradycję tłustego czwartku oraz zachęcić uczniów do samodzielnego przygotowywania ciastek, które nie tylko są smaczne ale jeszcze zdrowe. „W tradycji chrześcijańskiej tłusty czwartek jest ostatnim czwartkiem przed Wielkim Postem. Jednocześnie rozpoczyna ostatni tydzień karnawału zwanego ostatkami, zapustami lub mięsopustami, czyli czas zabaw, uciech oraz sutego, tłustego jedzenia. Po hucznych, obfitych w pożywienie dniach następował 40-dniowy post” - tłumaczył katecheta. W domach szorowano wrzątkiem garnki, aby nie został w nich tłuszcz z gotowanego wcześniej mięsa. Odtąd aż do świąt Wielkiej Nocy jedzono tylko postne potrawy: kaszę, ziemniaki i żytni barszcz, oraz koncentrowano się na modlitwie i umartwianiu. Zwyczaj obchodzenia tłustego czwartku i w tym spożywania pączków,w Polsce zadomowił się na dobre w XVI wieku. Dawne pączki, były „ciężkie”, faszerowano je mięsem, skwarkami, słoniną, smażono na smalcu. Dziś pączki uchodzą za najpopularniejszy przysmak, spożywany właśnie w tłusty czwartek. Kojarzą nam się z drożdżowym pulchnym ciastem, nadziewanym zwykle dżemem owocowym, albo dziką różą. Swoich zwolenników mają także nadzienia takie jak: z owocami, adwokatem, likierem, czy nutellą. Wbrew pozorom tłusty czwartek to nie tylko polski obyczaj. W wielu krajach istnieją przeróżne wariacje tego święta. Wszystkie sprowadzają się do dwóch spraw: dobrej zabawy i jedzenia do syta! Skandynawowie na przykład przed rozpoczęciem postu najadają się do syta słynnymi drożdżówkami z cynamonem i słodkimi bułeczkami z masą migdałową i bitą śmietaną. Choć spożywanie słodyczy krytykowane jest przez dietetyków to nawet wielkie umysły nie potrafią oprzeć się magii pączków. W tłusty czwartek naukowcy stają się bardziej podobni do zwykłych śmiertelników i zapominają o kaloriach, tłuszczu i jak wielką aktywność fizyczną będzie trzeba wykonać, aby spalić zjedzonego pączusia. Idąc za staropolskim przysłowiem: "Powiedział Bartek, że dziś tłusty czwartek, a Bartkowa uwierzyła, dobrych pączków nasmażyła”, podczas zajęć zachęcaliśmy uczniów klasy trzeciej gimnazjum nie do smażenia pączków, ale do przygotowania samodzielnie bajaderki. Z pokruszonych ciast, ciasteczek oraz orzechów, migdałów, żurawiny i rodzynek tworzyliśmy smaczne kuleczki. Całość ozdobiona wiórkami kokosowymi, kolorowymi cukierkami i czekoladą – cieszyła oczy w barwnych papilotkach. Nasza „zdrowa bomba kaloryczna”, okazała się smacznym ciastkiem a jej przygotowanie dobrą zabawą. Choć warsztaty zorganizowane zostały w tłusty czwartek to myślami wybiegamy do Wielkiego Postu, w którym niech towarzyszy nam myśl Jana Pawła II „Musicie być silni miłością”. Na zakończenie naszej wesołej twórczości podpisujemy się pod słowami:” jedzenie powinno być doznaniem kulinarnym – nie intelektualnym i dawać okazje do dzielenia się radością posiłku z bliskimi” ks. Marcin

” W jednej z wiosek znalazł Jezus bezdomnego kota, który cierpiał z głodu i pragnienia. Dał mu picie i jedzenie, a kot okazał mu swą wdzięczność. Przechodzący ludzie dziwili się mówiąc - ten mąż troszczy się o zwierzęta. Czy to są twoi bracia i siostry, że tak je kochasz? Jezus zaś odrzekł: Zaprawdę są to wasi bracia i siostry z wielkiego Bożego gospodarstwa.”

Tak też naszymi braćmi i siostrami są koty i psy przebywające w Schronisku dla zwierząt w Wałbrzychu, którego pracowników mogliśmy gościć na lekcji religii dnia 27 lutego 2019 roku. Uczniowie klas trzeciej i piątej wysłuchali opowieści o podopiecznych schroniska, tych typowych; zaniedbanych mruczkach i nieodpowiednio traktowanych psiakach, ale także o nietypowych gościach jak dostojny paw czy dwie małe, przestraszone kózki. Dzieci zadawały chętnie pytania dotyczące opieki nad zwierzętami i jeszcze chętniej opowiadały o swoich ukochanych pupilach. W przeprowadzonym konkursie wiedzy o zwyczajach kotów okazało się, że w szkolnych ławkach siedzą sami koci eksperci. Opowieściom, poradom i obietnicom pomocy zwierzętom np. podczas zimy, uważnie przysłuchiwał się młodziutki kotek, który przyjechał ze Schroniska w Wałbrzychu a w klasie zajął miejsce na biurku nauczycielskim. I niech ktoś powie, że koty nie są indywidualistami! O tym co właśnie o kotach, mówi Biblia i żydowskie legendy, ciekawie opowiadał Ksiądz Marcin. W starożytności i we wczesnym średniowieczu koty cieszyły się sympatią chrześcijan. Wedle jednej z legend kot był jedynym zwierzęciem, które swoim mruczeniem pomogło Marii uśpić małego Jezusa. Kot stał się też symbolem Marii. A to dlatego, że uważany był za najczystsze ze wszystkich stworzeń na ziemi. W języku religijnym czystość oznacza dziewictwo. Ten symbol dziewictwa widoczny jest zwłaszcza na obrazach przedstawiających sceny Bożego Narodzenia i narodzenia Marii. Ten pozytywny wizerunek kota w czasach późnego średniowiecza ustąpił na długo postrzeganiu zwierzęcia jako istoty demonicznej, związanej ściśle z diabłem i z herezją oraz wróżbami. Z kotami tradycja chrześcijańska wiąże także wiele postaci świętych. Najbardziej znaną patronką kotów i ich właścicieli jest córka Pepina Starszego - św. Gertruda z Nivelles (626-659). Do dziś święta przedstawiana jest z kotem i myszami u stóp. Żywy kot spacerujący po klasie, koty zrobione z talerzy papierowych i samodzielnie przez dzieci pokolorowane oraz słodkie pierniczki w kształcie kota wszystko to pozostawiło ciepłe wspomnienia z dzisiejszych warsztatów. Na zakończenie dzieci dostały certyfikaty udziału w warsztatach prowadzonych przez Schronisko dla zwierząt w Wałbrzychu i obietnicę dorosłych, że to nie koniec naszego wspólnego pomagania zwierzętom oczekującym wsparcia człowieka. I w pełni zgadzamy się ze św. Janem Bosco: „Być radosnym, dobrze czynić i wróblom pozwolić ćwierkać – to najlepsza filozofia” ks. Marcin

Więcej informacji o warsztatach na stronie gościa świdnickiego: https://swidnica.gosc.pl/doc/5368651.Kot-i-paczki-na-katechezie

Ponad 80 ministrantów i lektorów zmagało się w rozgrywkach tenisa stołowego. Turniej po raz pierwszy odbył się w Kamieńcu Ząbkowickim. Zmagania sportowe poprzedziła Msza św. w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny odprawiona przez księży opiekunów drużyn. Eucharystii przewodniczył ks. Wojciech Dąbrowski, kamieniecki proboszcz. W homilii ks. dr Krzysztof Ora, zwrócił uwagę na postać św. Ignacego Loyoli i zachęcał chłopców do kierowania się zasadą więcej, wyżej. Zawody tenisa stołowego singli i debli rozegrano systemem mieszanym w dwóch kategoriach wiekowych. W starszej wystartowali chłopcy ze szkoły podstawowej - od klasy I do VI. W starszej konkurowali młodzi z klas VII i VIII szkoły podstawowej oraz ze szkól ponadpodstawowych. W szachach obowiązywały te same kategorie wiekowe. Zastosowano tu szwajcarski system rozgrywek - 7 rund, w których każdy zawodnik miał do dyspozycji 15 minut. Z naszej parafii do udziału w Tenisie stołowym zapisali się Marcin Zarański i Jakub Piasecki, którzy pojechali ze swoim księdzem opiekunem. Chłopcy walczyli dzielnie w zawodach i w swojej kategorii wiekowej, są w pierwszej dziesiątce. Gratulujemy i życzymy sukcesów w zmaganiach sportowych i nie tylko sportowych. ks. Jacek

"Czuję potrzebę i pragnienie, aby zostać świętym. Nie myślałem nigdy, że jest to takie łatwe. Muszę zostać świętym".” Św. Dominik Savio

W piątek 15 lutego 2019 roku przedstawiciele uczestników obozu zimowego w województwie świętokrzyskim, uczniowie Szkoły Podstawowej nr 7 – Jakub Sak i Jan Toporowski wraz z pomagającą w przygotowaniu zimowiska panią pedagog Małgorzatą Malach-Barańców i księdzem Marcinem Zawadą, reprezentującym organizatora – parafię Nowa Ruda-Słupiec, wybrali się do Burmistrza naszego miasta Pana Tomasza Kilińskiego, by podziękować za pomoc finansową w projekcie "Zimowisko w Świętokrzyskiem" udzieloną przez Gminę Miejską Nowa Ruda. Po przekroczeniu progów gabinetu Burmistrza, jak zwykle wdzięcznego za podjęcie przez parafię akcji zimowej dla dzieci i młodzieży, i po tradycyjnej fotce, nastąpiło wręczenie pamiątek z zimowego obozu: bałwanka – maskotki zimowiska i specjalnie wydanej obozowej książeczki do zbierania pieczątek, malowania, wklejania obrazków i opisywania wspomnień. Burmistrz zaprosił gości do podzielenia się z nim wspomnieniami z ferii. Chłopcy z 3 gimnazjum chętnie opowiadali o odwiedzonych miejscach, spotkanych ludziach i o patronie wyjazdu zimowego – świętym Dominiku Savio. Czas spędziliśmy w pełnym wspomnień, radosnym klimacie. Słupiecka parafia pragnie wszystkim zaangażowanym w przygotowanie i rozliczenie obozu zimowego podziękować za wielkie serce i czas, życząc wielu łask Bożych i nadal takiej wrażliwości oraz potrzeby służenia innym. Dziękujemy serdecznie rodzicom i uczestnikom za wybór tej formy wypoczynku. Dziękując nie można zapomnieć o wolontariuszach zimowiska: o pielęgniarce – p. Bożenie Wojtyrze oraz wychowawcach: p. Sylwii Adaszyńskiej, p. Małgorzacie Łuków, p. Beacie Szałędze, p. Marku Przytockim i p. Arturze Wojtyrze, którym wyrażamy wielką wdzięczność za zaangażowanie, pomysły, odpowiedzialność, budowanie ciepłej i radosnej atmosfery na zajęciach i wyjazdach z dziećmi. Niech dobry Bóg za wszelkie dobro na rzecz innych obdarza Was Błogosławieństwem w życiu osobistym i zawodowym. ks. Marcin

„Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10, 8)

To hasło XXVII Światowego Dnia Chorego, obchodzonego 11 lutego, w liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes. Centralne obchody tego dnia odbędą się w Kalkucie w Indiach, mieście św. Matki Teresy, założycielki zgromadzenia Misjonarek Miłości. W parafiach także i naszej w Światowym Dniu Chorego były celebrowane Msze św. w intencji chorych, ich rodzin i służby zdrowia. Podczas Mszy św. był udzielany sakrament namaszczenia chorych. Ponadto ksiądz Krzysztof Iwaniszyn, odwiedził dziś chorych w Domu Opieki, udzielając im sakramentu namaszczenia i modląc się w intencji cierpiących."Cierpienie nie jest karą za grzechy ani nie jest odpowiedzią Boga na zło człowieka. Można je zrozumieć tylko i wyłącznie w świetle Bożej miłości, która jest ostatecznym sensem wszystkiego, co na tym świecie istnieje"- pisał Jan Paweł II. My także na lekcji religii w klasach 5,7 i 3 gimnazjum, próbowaliśmy zrozumieć słowa Papieża Franciszka o bezinteresowności w posłudze chorym, darze z samego siebie, o ważnych gestach w opiece nad chorymi i roli wolontariuszy np. w szpitalach. Naszą katechezę zaczęliśmy od modlitwy za chorych i cierpiących, błagając: ”Daj Ojcze najlepszy, wszystkim cierpiącym łaskę dobrego, owocnego przeżywania cierpienia, dodawaj sił i otuchy, pocieszaj, oszczędzaj ich ile można, pozwól nieść im ulgę”. Następnie Pani Małgorzata Malach-Barańców, odczytała orędzie Papieża Franciszka na XXVII Światowy Dzień Chorego, którego wydrukowane fragmenty uczniowie wykorzystali w przygotowanych własnoręcznie kartkach przeznaczonych dla chorych między innymi z Domu „Spokojna Jesień”. W orędziu Papież Franciszek podkreślał: „Opieka nad chorymi wymaga profesjonalizmu i czułości, bezinteresownych gestów, niezwłocznych i prostych, jak zwyczajny dotyk, poprzez które daje się odczuć drugiemu, że jest ważny” i tylko tyle, a może aż tyle młodzi ludzie mogą ofiarować osobom chorym i cierpiącym. Potrzebę bliskości drugiego człowieka podkreśla także Benedykt XVI pisząc: ”W chorobie wszyscy potrzebujemy ludzkiego ciepła: aby pocieszyć chorą osobę, bardziej niż słowa liczy się prawdziwa, dodająca otuchy bliskość.” Doroczny Światowy Dzień Chorego to szczególna okazja dla wszystkich, aby cytując św. Antoniego z Padwy, popatrzeć w lustro krzyża. ks. Marcin

„Żyj z całych sił

I uśmiechaj się do ludzi

Bo nie jesteś sam”

Minęło zaledwie tydzień od zakończenia ferii zimowych w Świętokrzyskiem a my mamy ogromną chęć ponownie się spotkać, by wspólnie wspominać, bawić się i planować kolejne wyjazdy. Tym razem Restauracja „U Rycerza Hagena” w Ratnie Dolnym, otworzyła swoje gościnne podwoje dla ponad czterdziestu młodych osób, ich rodziców i opiekunów. Wspólna modlitwa, która zawsze nas łączy, rozpoczęła spotkanie a Święty Dominik Savio – nasz patron, jak zawsze uśmiechnięty, spoglądał na wszystkich, którzy przez okres od 27.01 do 02.02.2019 roku, razem z Nim chcieli” Poczuć potrzebę, aby zostać świętym”. Profesjonalnie przygotowany przez Panią Agnieszkę Kruk film z naszego wyjazdu, przywołał wspomnienia; pięknego Sandomierza, deszczowego Krakowa, mroźnych ale słonecznych Chęcin, teatralno-sportowych Kielc i bajecznie zimowych dni w Chrustach.

„Chwila, która trwa

Może być najlepszą z Twoich chwil...”

Te wspólne siedem dni to zaledwie chwila, która pozostanie dla nas „drogą” na której każdego dnia, uczyliśmy się i pielęgnowaliśmy wartości takie jak : D- jak DOBRO, O- jak OBOWIĄZEK,M- jak MIŁOŚĆ, I- jak INTELIGENCJA, N – jak NAWRÓCENIE, I – jak INTEGRACJA i K – jak KULTURA OSOBISTA. Święty Dominik Savio mówił, że: "Tu, na ziemi, świętość polega na tym, aby stale być radosnym i wiernie wypełniać nasze obowiązki" – zatem to dobry czas, by właśnie wspólnie radować się tańcem, zabawą i byciem ze sobą. Smaczna pizza, domowe ciasta dodawały sił zmęczonym podczas „Belgijki” czy zaciętej walki przy „tańcu na gazecie”. Nasze spotkanie nie byłoby możliwe, gdyby nie ogromne zaangażowanie młodzieży, która wyszła z inicjatywą wspólnej zabawy. Ale dziękujemy także księdzu Marcinowi, który czuwał organizacyjnie nad całością przedsięwzięcia.

„Niech dobry Bóg

Zawsze cię za rękę trzyma”

Dziękujemy Ci także księże, wspólnie z rodzicami i młodzieżą, za to, że każdego wyjazdu letniego czy zimowego, jesteś mózgiem, sercem i rękoma. Dziękujemy, że dzięki pomocy Bożej realizujesz swoje marzenia, zarażając nas jednocześnie nimi. DZIĘKUJEMY, a kwiaty od rodziców niech będą tej wdzięczności wyrazem.

„Nie bój się,

Nie jesteś sam

Od nienawiści wolnym bądź

Zawsze dobrem płać za zło

Serce otwórz swe na świat

Jak Savio”

Żal zakończyć nasze spotkanie, ale nie kończymy pięknych znajomości i przyjaźni, pozostają oczywiście wspomnienia, chociaż jak mówił Jan Paweł II ” Wczoraj do ciebie nie należy. Jutro niepewne… Tylko dziś jest twoje.” Wychowawcy

2 lutego Kościół obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. W ten sposób cały lud Boży przeżywa na nowo to, co wydarzyło się w świątyni jerozolimskiej - Najświętsza Maryja wraz ze Św. Józefem ofiarowała Dzieciątko Jezus Bogu Ojcu, a Symeon ogłosił, że nowo narodzony Syn Boży jest Światłem świata i Zbawieniem narodów. Święto to potocznie nazywamy świętem Matki Bożej Gromnicznej. I my przychodzimy do słupieckiego Betlejem, my rodzice dzieci, które w maju po raz pierwszy przyjmą Pana Jezusa do swojego serca. Przychodzimy, by tak jak Maryja ofiarować nasze córki i naszych synów, powierzając je Bożej opiece. Stajemy wraz z nimi przed ołtarzem ze świecą w dłoni, symbolem światła, świecą chrzcielną, kiedy to w życie nowo ochrzczonej osoby wkracza światło wiary, która prowadzi przez życie.  Z tą samą świecą pobłogosławioną przez ks. Proboszcza Krzysztofa Iwaniszyna, nasze dzieci przystąpią do Sakramentu Pierwszej Komunii Świętej. To sobotnie spotkanie to kolejny etap formacyjny, przygotowujący do tego jakże ważnego dnia w ich i naszym życiu. Dlatego w Święto Ofiarowania Pańskiego tak bardzo ważna jest ich obecność w kościele. Chcemy powtarzając słowa ks. Krzysztofa polecić Tobie Boże nasze dzieci, abyś miał je w swojej opiece, abyś je błogosławił, obdarzył zdrowiem i łaskami, potrzebnymi im do tego, by wzrastały w wierze, aby przez całe swoje życie były blisko Boga. Gromnica symbolizuje Matkę Bożą a zapalone światło,i to symbol Chrystusa. To On jest światłem, który oświetla wszelkie ciemności i mroki naszego życia, a Maryja do Niego nas prowadzi. Prowadź Niebieska Matko te pierwszokomunijne dzieci tak, by podążały drogą wiary w przyjaźni z Twoim Synem. Agnieszka

fot. Andrzej Kruk

Spakowane walizki, końcowe sprzątanie pokoi i jesteśmy gotowi do wyjazdu. Ostatnia nasza Msza Święta w Chrustach, podziękowanie Bogu, za przeżyty czas i obowiązkowe zawierzenie naszej drogi. Zaraz po Bogu dziękujemy ludziom – pracownikom Kompleksu POLANIKA – za serdeczność i cierpliwość. Rozdanie dyplomów i nagród za udział w konkursie na najczyściejszy pokój oraz wiedzy o regionie i na nas czas - ruszamy w drogę. Na naszej trasie zatrzymujemy się jeszcze w uroczym Jędrzejowie, gdzie zwiedzamy Muzeum im. Przypkowskich, które specjalizuje się w prezentacji zegarów słonecznych i przyrządów astronomicznych. Następnie odwiedzamy najstarsze w Polsce Opactwo Cystersów, założone w 1140 roku. Dziś głównym obiektem Opactwa w Jędrzejowie jest piękna bazylika stanowiąca cenny zabytek, a przy tym Sanktuarium bł. Wincentego Kadłubka. „Kompleks w Jędrzejowie leży na ciekawym Szlaku Cysterskim” – niezwykle interesująco opowiadał brat Bazyli. My także kontynuując nasz świętokrzyski szlak, podążamy cały dzień za literą K – jak KULTURA OSOBISTA. Kultura - w kontaktach między uczestnikami zimowiska, ale także osobami spotkanymi podczas naszego odpoczynku. Kultura - naszego pobytu w Ośrodku POLANIKA a także kultura - korzystania z autokaru, który z nami jeździł cały czas. Zgodnie z programem profilaktycznym, w grupach rozmawiamy o kształtowaniu wartości moralnych i etycznych – szukamy przykładów dylematów moralnych np. ucznia. Nowe przeżycia, ludzie - wszystko to nas kształtuje i ubogaca. Dziękujemy za wspólną pracę i zabawę, za wspólne zwiedzanie i poznawanie ludzi. Marek

Więcej informacji o zimowisku na stronie Gościa https://swidnica.gosc.pl/doc/5324532.Czuje-potrzebe-by-zostac-swietym

Ostatni dzień naszego pobytu na ziemi kieleckiej. Dziś nas prowadziła litera I jak INTEGRACJA. Dzień jak każdy rozpoczęliśmy Mszą Świętą. Po śniadaniu wyjazd do Kielc. Szadź na drzewach, lekki przymrozek i cudowne słońce, zachęcają do porannego spaceru po rezerwacie przyrody „Kadzielnia”. Następnie zwiedzamy obiekt Suzuki Arena- stadion klubu piłkarskiego Korona Kielce. Fani futbolu byli zachwyceni, a i pozostali mogli dowiedzieć się jak wyglądają i do czego służą inne miejsca w tak wielkim obiekcie. Tak więc widzieliśmy szatnie piłkarzy, gabinet fizjoterapii, miejsce spotkań z prasą czyli salę konferencyjna, Byliśmy także na trybunach i na miejscach trenerskich. Zakupione pamiątki klubowe będą nam przypominać słoneczne Kielce. Później obejrzeliśmy film pt.”Grinch”. To historia zgryźliwego stwora, który nie przepada za świętami i żyje samotnie. W wyniku wielu perypetii okazuje się, że jednak nikt nie chce być samotny. Tak więc i tytułowy Grinch integruje się z mieszkańcami Ktosiowa i znajduje przyjaciół. Film swoją tematyką wpisał się idealnie w hasło naszego dzisiejszego dnia. W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się jeszcze w Zagnańsku, aby zobaczyć najstarsze drzewo w Polsce dąb BARTEK. Jego wymiary są naprawdę imponujące, dąb mierzy bowiem 30 m wysokości, obwód pnia 9,85m, a średnica korony to ok. 40 m. Wieczorem po kolacji dyskoteka na zakończenie naszego zimowiska. To nasze tradycyjne już wspólne pożegnanie. Tańce, zabawy integracyjne przeplatały się z wręczeniem dyplomów i nagród za udział w konkursach. Szkoda, że już jutro wracamy do domu i jedynie we wspomnieniach pozostaną piękne ŚWIĘTOKRZYSKIE krajobrazy. Artur

Rozpoczął się piąty dzień zimowiska, przebiegający pod hasłem N- jak NAWRÓCENIE. Ostatni dzień stycznia jest dniem wspomnienia św. Jana Bosko, nauczyciela i opiekuna św. Dominika Savio, patrona naszego zimowiska. Dzisiaj wybraliśmy się na Łysą Górę, potocznie zwaną Świętym Krzyżem, gdzie znajduje się stary klasztor benedyktyński, w którym przechowywane są relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Po drodze mogliśmy podziwiać piękne widoki, np. oszronione drzewa. Następnie udaliśmy się do Muzeum Przyrodniczego ŚPN, gdzie oglądaliśmy wystawy wsłuchując się w głos Krystyny Czubówny. Dowiedzieliśmy się jakie zwierzęta możemy spotkać w świętokrzyskich borach. Przyglądaliśmy się wystawie dotyczącej dinozaurów oraz rozmaitych skamieniałości. Wracając mogliśmy przyglądnąć się z bliska jak wygląda zima w górach. Mimo mrozu humory bardzo nam dopisywały. Po powrocie wszyscy udaliśmy się na przyjęcie imieninowo-urodzinowe dwóch uczestników naszego zimowiska, na którym obowiązkowo tańczyliśmy "Belgijkę". Następnie mogliśmy zjeść pyszny, ciepły posiłek, dzięki któremu nabraliśmy nowych sił do działania. Jedna z grup udała się na basen, gdzie oddała się szalonej zabawie. Wieczorem odbyły się w zajęcia profilaktyczne, na których zagraliśmy w kalambury. Tematem dzisiejszego dnia zgodnie z programem profilaktycznym było kontrolowanie własnego zachowania wobec innych oraz kształtowanie postawy akceptowanej w wyrażaniu trudnych emocji gniewu, złości, irytacji. Olivia