Parafia Nowa Ruda - Słupiec

W piątek 15 lutego 2019 roku przedstawiciele uczestników obozu zimowego w województwie świętokrzyskim, uczniowie Szkoły Podstawowej nr 7 – Jakub Sak i Jan Toporowski wraz z pomagającą w przygotowaniu zimowiska panią pedagog Małgorzatą Malach-Barańców i księdzem Marcinem Zawadą, reprezentującym organizatora – parafię Nowa Ruda-Słupiec, wybrali się do Burmistrza naszego miasta Pana Tomasza Kilińskiego, by podziękować za pomoc finansową w projekcie "Zimowisko w Świętokrzyskiem" udzieloną przez Gminę Miejską Nowa Ruda. Po przekroczeniu progów gabinetu Burmistrza, jak zwykle wdzięcznego za podjęcie przez parafię akcji zimowej dla dzieci i młodzieży, i po tradycyjnej fotce, nastąpiło wręczenie pamiątek z zimowego obozu: bałwanka – maskotki zimowiska i specjalnie wydanej obozowej książeczki do zbierania pieczątek, malowania, wklejania obrazków i opisywania wspomnień. Burmistrz zaprosił gości do podzielenia się z nim wspomnieniami z ferii. Chłopcy z 3 gimnazjum chętnie opowiadali o odwiedzonych miejscach, spotkanych ludziach i o patronie wyjazdu zimowego – świętym Dominiku Savio. Czas spędziliśmy w pełnym wspomnień, radosnym klimacie. Słupiecka parafia pragnie wszystkim zaangażowanym w przygotowanie i rozliczenie obozu zimowego podziękować za wielkie serce i czas, życząc wielu łask Bożych i nadal takiej wrażliwości oraz potrzeby służenia innym. Dziękujemy serdecznie rodzicom i uczestnikom za wybór tej formy wypoczynku. Dziękując nie można zapomnieć o wolontariuszach zimowiska: o pielęgniarce – p. Bożenie Wojtyrze oraz wychowawcach: p. Sylwii Adaszyńskiej, p. Małgorzacie Łuków, p. Beacie Szałędze, p. Marku Przytockim i p. Arturze Wojtyrze, którym wyrażamy wielką wdzięczność za zaangażowanie, pomysły, odpowiedzialność, budowanie ciepłej i radosnej atmosfery na zajęciach i wyjazdach z dziećmi. Niech dobry Bóg za wszelkie dobro na rzecz innych obdarza Was Błogosławieństwem w życiu osobistym i zawodowym. ks. Marcin

„Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie” (Mt 10, 8)

To hasło XXVII Światowego Dnia Chorego, obchodzonego 11 lutego, w liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes. Centralne obchody tego dnia odbędą się w Kalkucie w Indiach, mieście św. Matki Teresy, założycielki zgromadzenia Misjonarek Miłości. W parafiach także i naszej w Światowym Dniu Chorego były celebrowane Msze św. w intencji chorych, ich rodzin i służby zdrowia. Podczas Mszy św. był udzielany sakrament namaszczenia chorych. Ponadto ksiądz Krzysztof Iwaniszyn, odwiedził dziś chorych w Domu Opieki, udzielając im sakramentu namaszczenia i modląc się w intencji cierpiących."Cierpienie nie jest karą za grzechy ani nie jest odpowiedzią Boga na zło człowieka. Można je zrozumieć tylko i wyłącznie w świetle Bożej miłości, która jest ostatecznym sensem wszystkiego, co na tym świecie istnieje"- pisał Jan Paweł II. My także na lekcji religii w klasach 5,7 i 3 gimnazjum, próbowaliśmy zrozumieć słowa Papieża Franciszka o bezinteresowności w posłudze chorym, darze z samego siebie, o ważnych gestach w opiece nad chorymi i roli wolontariuszy np. w szpitalach. Naszą katechezę zaczęliśmy od modlitwy za chorych i cierpiących, błagając: ”Daj Ojcze najlepszy, wszystkim cierpiącym łaskę dobrego, owocnego przeżywania cierpienia, dodawaj sił i otuchy, pocieszaj, oszczędzaj ich ile można, pozwól nieść im ulgę”. Następnie Pani Małgorzata Malach-Barańców, odczytała orędzie Papieża Franciszka na XXVII Światowy Dzień Chorego, którego wydrukowane fragmenty uczniowie wykorzystali w przygotowanych własnoręcznie kartkach przeznaczonych dla chorych między innymi z Domu „Spokojna Jesień”. W orędziu Papież Franciszek podkreślał: „Opieka nad chorymi wymaga profesjonalizmu i czułości, bezinteresownych gestów, niezwłocznych i prostych, jak zwyczajny dotyk, poprzez które daje się odczuć drugiemu, że jest ważny” i tylko tyle, a może aż tyle młodzi ludzie mogą ofiarować osobom chorym i cierpiącym. Potrzebę bliskości drugiego człowieka podkreśla także Benedykt XVI pisząc: ”W chorobie wszyscy potrzebujemy ludzkiego ciepła: aby pocieszyć chorą osobę, bardziej niż słowa liczy się prawdziwa, dodająca otuchy bliskość.” Doroczny Światowy Dzień Chorego to szczególna okazja dla wszystkich, aby cytując św. Antoniego z Padwy, popatrzeć w lustro krzyża. ks. Marcin

„Żyj z całych sił

I uśmiechaj się do ludzi

Bo nie jesteś sam”

Minęło zaledwie tydzień od zakończenia ferii zimowych w Świętokrzyskiem a my mamy ogromną chęć ponownie się spotkać, by wspólnie wspominać, bawić się i planować kolejne wyjazdy. Tym razem Restauracja „U Rycerza Hagena” w Ratnie Dolnym, otworzyła swoje gościnne podwoje dla ponad czterdziestu młodych osób, ich rodziców i opiekunów. Wspólna modlitwa, która zawsze nas łączy, rozpoczęła spotkanie a Święty Dominik Savio – nasz patron, jak zawsze uśmiechnięty, spoglądał na wszystkich, którzy przez okres od 27.01 do 02.02.2019 roku, razem z Nim chcieli” Poczuć potrzebę, aby zostać świętym”. Profesjonalnie przygotowany przez Panią Agnieszkę Kruk film z naszego wyjazdu, przywołał wspomnienia; pięknego Sandomierza, deszczowego Krakowa, mroźnych ale słonecznych Chęcin, teatralno-sportowych Kielc i bajecznie zimowych dni w Chrustach.

„Chwila, która trwa

Może być najlepszą z Twoich chwil...”

Te wspólne siedem dni to zaledwie chwila, która pozostanie dla nas „drogą” na której każdego dnia, uczyliśmy się i pielęgnowaliśmy wartości takie jak : D- jak DOBRO, O- jak OBOWIĄZEK,M- jak MIŁOŚĆ, I- jak INTELIGENCJA, N – jak NAWRÓCENIE, I – jak INTEGRACJA i K – jak KULTURA OSOBISTA. Święty Dominik Savio mówił, że: "Tu, na ziemi, świętość polega na tym, aby stale być radosnym i wiernie wypełniać nasze obowiązki" – zatem to dobry czas, by właśnie wspólnie radować się tańcem, zabawą i byciem ze sobą. Smaczna pizza, domowe ciasta dodawały sił zmęczonym podczas „Belgijki” czy zaciętej walki przy „tańcu na gazecie”. Nasze spotkanie nie byłoby możliwe, gdyby nie ogromne zaangażowanie młodzieży, która wyszła z inicjatywą wspólnej zabawy. Ale dziękujemy także księdzu Marcinowi, który czuwał organizacyjnie nad całością przedsięwzięcia.

„Niech dobry Bóg

Zawsze cię za rękę trzyma”

Dziękujemy Ci także księże, wspólnie z rodzicami i młodzieżą, za to, że każdego wyjazdu letniego czy zimowego, jesteś mózgiem, sercem i rękoma. Dziękujemy, że dzięki pomocy Bożej realizujesz swoje marzenia, zarażając nas jednocześnie nimi. DZIĘKUJEMY, a kwiaty od rodziców niech będą tej wdzięczności wyrazem.

„Nie bój się,

Nie jesteś sam

Od nienawiści wolnym bądź

Zawsze dobrem płać za zło

Serce otwórz swe na świat

Jak Savio”

Żal zakończyć nasze spotkanie, ale nie kończymy pięknych znajomości i przyjaźni, pozostają oczywiście wspomnienia, chociaż jak mówił Jan Paweł II ” Wczoraj do ciebie nie należy. Jutro niepewne… Tylko dziś jest twoje.” Wychowawcy

2 lutego Kościół obchodzi święto Ofiarowania Pańskiego. W ten sposób cały lud Boży przeżywa na nowo to, co wydarzyło się w świątyni jerozolimskiej - Najświętsza Maryja wraz ze Św. Józefem ofiarowała Dzieciątko Jezus Bogu Ojcu, a Symeon ogłosił, że nowo narodzony Syn Boży jest Światłem świata i Zbawieniem narodów. Święto to potocznie nazywamy świętem Matki Bożej Gromnicznej. I my przychodzimy do słupieckiego Betlejem, my rodzice dzieci, które w maju po raz pierwszy przyjmą Pana Jezusa do swojego serca. Przychodzimy, by tak jak Maryja ofiarować nasze córki i naszych synów, powierzając je Bożej opiece. Stajemy wraz z nimi przed ołtarzem ze świecą w dłoni, symbolem światła, świecą chrzcielną, kiedy to w życie nowo ochrzczonej osoby wkracza światło wiary, która prowadzi przez życie.  Z tą samą świecą pobłogosławioną przez ks. Proboszcza Krzysztofa Iwaniszyna, nasze dzieci przystąpią do Sakramentu Pierwszej Komunii Świętej. To sobotnie spotkanie to kolejny etap formacyjny, przygotowujący do tego jakże ważnego dnia w ich i naszym życiu. Dlatego w Święto Ofiarowania Pańskiego tak bardzo ważna jest ich obecność w kościele. Chcemy powtarzając słowa ks. Krzysztofa polecić Tobie Boże nasze dzieci, abyś miał je w swojej opiece, abyś je błogosławił, obdarzył zdrowiem i łaskami, potrzebnymi im do tego, by wzrastały w wierze, aby przez całe swoje życie były blisko Boga. Gromnica symbolizuje Matkę Bożą a zapalone światło,i to symbol Chrystusa. To On jest światłem, który oświetla wszelkie ciemności i mroki naszego życia, a Maryja do Niego nas prowadzi. Prowadź Niebieska Matko te pierwszokomunijne dzieci tak, by podążały drogą wiary w przyjaźni z Twoim Synem. Agnieszka

fot. Andrzej Kruk

Spakowane walizki, końcowe sprzątanie pokoi i jesteśmy gotowi do wyjazdu. Ostatnia nasza Msza Święta w Chrustach, podziękowanie Bogu, za przeżyty czas i obowiązkowe zawierzenie naszej drogi. Zaraz po Bogu dziękujemy ludziom – pracownikom Kompleksu POLANIKA – za serdeczność i cierpliwość. Rozdanie dyplomów i nagród za udział w konkursie na najczyściejszy pokój oraz wiedzy o regionie i na nas czas - ruszamy w drogę. Na naszej trasie zatrzymujemy się jeszcze w uroczym Jędrzejowie, gdzie zwiedzamy Muzeum im. Przypkowskich, które specjalizuje się w prezentacji zegarów słonecznych i przyrządów astronomicznych. Następnie odwiedzamy najstarsze w Polsce Opactwo Cystersów, założone w 1140 roku. Dziś głównym obiektem Opactwa w Jędrzejowie jest piękna bazylika stanowiąca cenny zabytek, a przy tym Sanktuarium bł. Wincentego Kadłubka. „Kompleks w Jędrzejowie leży na ciekawym Szlaku Cysterskim” – niezwykle interesująco opowiadał brat Bazyli. My także kontynuując nasz świętokrzyski szlak, podążamy cały dzień za literą K – jak KULTURA OSOBISTA. Kultura - w kontaktach między uczestnikami zimowiska, ale także osobami spotkanymi podczas naszego odpoczynku. Kultura - naszego pobytu w Ośrodku POLANIKA a także kultura - korzystania z autokaru, który z nami jeździł cały czas. Zgodnie z programem profilaktycznym, w grupach rozmawiamy o kształtowaniu wartości moralnych i etycznych – szukamy przykładów dylematów moralnych np. ucznia. Nowe przeżycia, ludzie - wszystko to nas kształtuje i ubogaca. Dziękujemy za wspólną pracę i zabawę, za wspólne zwiedzanie i poznawanie ludzi. Marek

Więcej informacji o zimowisku na stronie Gościa https://swidnica.gosc.pl/doc/5324532.Czuje-potrzebe-by-zostac-swietym

Ostatni dzień naszego pobytu na ziemi kieleckiej. Dziś nas prowadziła litera I jak INTEGRACJA. Dzień jak każdy rozpoczęliśmy Mszą Świętą. Po śniadaniu wyjazd do Kielc. Szadź na drzewach, lekki przymrozek i cudowne słońce, zachęcają do porannego spaceru po rezerwacie przyrody „Kadzielnia”. Następnie zwiedzamy obiekt Suzuki Arena- stadion klubu piłkarskiego Korona Kielce. Fani futbolu byli zachwyceni, a i pozostali mogli dowiedzieć się jak wyglądają i do czego służą inne miejsca w tak wielkim obiekcie. Tak więc widzieliśmy szatnie piłkarzy, gabinet fizjoterapii, miejsce spotkań z prasą czyli salę konferencyjna, Byliśmy także na trybunach i na miejscach trenerskich. Zakupione pamiątki klubowe będą nam przypominać słoneczne Kielce. Później obejrzeliśmy film pt.”Grinch”. To historia zgryźliwego stwora, który nie przepada za świętami i żyje samotnie. W wyniku wielu perypetii okazuje się, że jednak nikt nie chce być samotny. Tak więc i tytułowy Grinch integruje się z mieszkańcami Ktosiowa i znajduje przyjaciół. Film swoją tematyką wpisał się idealnie w hasło naszego dzisiejszego dnia. W drodze powrotnej zatrzymaliśmy się jeszcze w Zagnańsku, aby zobaczyć najstarsze drzewo w Polsce dąb BARTEK. Jego wymiary są naprawdę imponujące, dąb mierzy bowiem 30 m wysokości, obwód pnia 9,85m, a średnica korony to ok. 40 m. Wieczorem po kolacji dyskoteka na zakończenie naszego zimowiska. To nasze tradycyjne już wspólne pożegnanie. Tańce, zabawy integracyjne przeplatały się z wręczeniem dyplomów i nagród za udział w konkursach. Szkoda, że już jutro wracamy do domu i jedynie we wspomnieniach pozostaną piękne ŚWIĘTOKRZYSKIE krajobrazy. Artur

Rozpoczął się piąty dzień zimowiska, przebiegający pod hasłem N- jak NAWRÓCENIE. Ostatni dzień stycznia jest dniem wspomnienia św. Jana Bosko, nauczyciela i opiekuna św. Dominika Savio, patrona naszego zimowiska. Dzisiaj wybraliśmy się na Łysą Górę, potocznie zwaną Świętym Krzyżem, gdzie znajduje się stary klasztor benedyktyński, w którym przechowywane są relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Po drodze mogliśmy podziwiać piękne widoki, np. oszronione drzewa. Następnie udaliśmy się do Muzeum Przyrodniczego ŚPN, gdzie oglądaliśmy wystawy wsłuchując się w głos Krystyny Czubówny. Dowiedzieliśmy się jakie zwierzęta możemy spotkać w świętokrzyskich borach. Przyglądaliśmy się wystawie dotyczącej dinozaurów oraz rozmaitych skamieniałości. Wracając mogliśmy przyglądnąć się z bliska jak wygląda zima w górach. Mimo mrozu humory bardzo nam dopisywały. Po powrocie wszyscy udaliśmy się na przyjęcie imieninowo-urodzinowe dwóch uczestników naszego zimowiska, na którym obowiązkowo tańczyliśmy "Belgijkę". Następnie mogliśmy zjeść pyszny, ciepły posiłek, dzięki któremu nabraliśmy nowych sił do działania. Jedna z grup udała się na basen, gdzie oddała się szalonej zabawie. Wieczorem odbyły się w zajęcia profilaktyczne, na których zagraliśmy w kalambury. Tematem dzisiejszego dnia zgodnie z programem profilaktycznym było kontrolowanie własnego zachowania wobec innych oraz kształtowanie postawy akceptowanej w wyrażaniu trudnych emocji gniewu, złości, irytacji. Olivia

Czwarty dzień zimowiska. Dominik Savio jest wzorem cnót chrześcijańskich i człowieka inteligentnego (I jak inteligencja- hasło dzisiejszego dnia). Dzień rozpoczęliśmy od stałych elementów: pobudki, Mszy Świętej i śniadania. Naukę podczas mszy wygłosił ks. Marcin Zawada. Powiedział nam, jak ważna jest w życiu chrześcijanina umiejętność korzystania z możliwości naszego intelektu, bowiem dzięki rozumowi możemy dokonać właściwych wyborów. Po śniadaniu wyruszyliśmy do Kielc. W towarzystwie przewodnika zwiedziliśmy barokową bazylikę katedralną Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Naszą uwagę przykuł obraz Matki Boskiej Kieleckiej, zwanej też Łaskawą, namalowany około 1600 roku. Wielu z nas na moment zatrzymało się przed tym wizerunkiem Maryi, aby skierować do Niej swoje prośby. Z tej przepięknej świątyni przeszliśmy do Teatru Lalki i Aktora „Kubuś”, gdzie obejrzeliśmy przedstawienie pt.”Pod adresem marzeń”. Spektakl przygotowali Elżbieta Chowaniec i Marek Zakostelecky. Przedstawienie nawiązywało do prawdziwej historii kieleckiej kamienicy, w której najpierw mieścił się Hotel Europejski, a obecnie jest siedzibą teatru „Kubuś”. Sztuka bardzo nam się podobała. Pełna humoru opowieść mówiła o spełnianiu marzeń, które nadają barw naszemu życiu. Ciekawa scenografia, kostiumy i lalki zachwyciły każdego. Po przedstawieniu mieliśmy możliwość bliższego poznania pracy aktorów i lalkarzy. Pani Ewa Lubacz, aktorka teatru „Kubuś”, opowiedziała nam o historii powstania przedstawienia,które oglądaliśmy, oraz zdradziła kulisy pracy aktora. Na koniec podziwialiśmy stare lalki, które przeszły na „zasłużoną emeryturę” i nie występują już w żadnym spektaklu, a w przyszłości będą pięknymi eksponatami w muzeum. Gdy wróciliśmy do ośrodka, to razem z wychowawcami poszliśmy na długi spacer. Wieczorem w ramach zajęć profilaktycznych ćwiczyliśmy swój intelekt. Wzięliśmy udział w konkursie OMNIBUS. Zwyciężyła grupa reprezentująca domek zarządzany przez Pana Artura. Zwycięzcom gratulujemy. Sylwia

„M” jak miłość – nowe, ważne słowo podczas naszych ferii. Dzień rozpoczęliśmy Mszą Świętą, podczas której ks. Marcin Banaczyk wygłosił krótką naukę na temat istoty miłości w życiu każdego człowieka. Po śniadaniu pojechaliśmy do Chęcin zwiedzać zamek królewski będący w przeszłości warownią strzegącą granicy Królestwa Polskiego. Znajduje się on na szlaku tzw. Orlich Gniazd. Poznaliśmy nie tylko historię zamku, ale mogliśmy również poznać jego klimat. Strzelaliśmy z łuku do tarczy, przymierzaliśmy szyszaki średniowiecznych rycerzy, a na koniec nawiedziła nas Biała Dama. Następnie udaliśmy się do Jaskini Raj – największej krasowej jaskini w tej części Europy. Podziwialiśmy wspaniałe dzieła natury: stalaktyty, stalagmity i stalagnaty. Wiele emocji wzbudził śpiący gacek i jadowity pająk czyhający na swoją ofiarę. Pełni wrażeń, z piosenką na ustach „Miej serce pokorne” wracaliśmy do ośrodka. A w nim czekała niespodzianka, odwiedził nas ksiądz Krzysztof Gibas, który towarzyszył nam aż do obiadokolacji. Wieczorem jedna grupa poszła popływać z opiekunami na basenie, a druga – uczestniczyła w warsztatach profilaktycznych, których celem było wzmacnianie pozytywnych relacji w grupie. Wiele frajdy sprawiło nam dekorowanie porcelany, wycinanie aniołków oraz robienie ozdób rożnymi technikami. Dzisiejszy dzień był naprawdę udany:)) Małgorzata

Rozpoczął się drugi dzień zimowiska. Dziś wybraliśmy się do Krakowa. Zobaczyliśmy najważniejsze zabytki tego pięknego miasta. Robiliśmy sobie grupowe zdjęcia na tle imponującego Wzgórza Wawelskiego. Następnie udaliśmy się na Rynek Główny, z Kościołem Mariackim, zwiedziliśmy też Sukiennice. Później pojechaliśmy do największego w Polsce aquaparku, gdzie mogliśmy się oddać szalonej zabawie. Zjeżdżalnie, jacuzzi, sauna to tylko niektóre atrakcje, z których można było skorzystać. Zmęczeni, ale zadowoleni wróciliśmy do ośrodka. Wieczorem po kolacji udaliśmy się na Mszę Świętą, na której ks. Marcin w kazaniu nawiązał do patrona naszych ferii, św. Dominika Savio. Literką, która towarzyszyła nam w czasie całego dnia, było „O” jak OBOWIĄZEK. Dominik Savio jest dla nas wzorem do naśladowania, uczy nas bowiem, w jaki sposób sprostać codziennym obowiązkom. Jako 5 latek został ministrantem. Mimo młodego wieku, starannie i sumiennie wypełniał powierzone mu zadania. Zawszy był punktualny, nigdy nie odmawiał pomocy innym. Słuchał swojego nauczyciela, Jana Bosko. Na zakończenie dnia odbyły się w ramach programu profilaktycznego owocowe warsztaty kulinarne, które uczyły nas zdrowego odżywiania. Smakowicie zakończyliśmy dzień. Olivia

27 stycznia 2019 roku, długo wyczekiwany dzień nareszcie nadszedł. Perfekcyjnie spakowani, z dobrymi humorami i tegorocznym hasłem:„Czuję potrzebę, by zostać świętym” Św. Dominika Savio – ruszamy w świętokrzyskie. Ponad 70 osób w wieku od 10 do 16 lat, najbliższe siedem dni spędzi umacniając swoją wiarę, ucząc się, bawiąc i nawiązując nowe znajomości pod czujnym okiem kierownika wyjazdu ks. Marcina i pięciu wychowawców. Program naszego pobytu jak zwykle ciekawy: zwiedzanie atrakcyjnych miejsc, warsztaty, gry i zabawy na świeżym powietrzu, wodne szaleństwo w aqaparku. Luźna, przyjacielska atmosfera nie zwalnia nas oczywiście z obowiązku dbania o bezpieczeństwo zarówno swoje jak i naszych kolegów. A w ramach realizowanego Programu profilaktycznego – pierwszy dzień to dobry czas na nawiązanie nowych znajomości, tworzenie grupy, zatem „głuchy telefon” w autobusie czy budowanie ciekawych zdań z mijanych rejestracji samochodowych – to ciekawe zabawy dla wszystkich. Każdy dzień ma przypisaną jedną literę z imienia DOMINIK, dzisiaj królowała litera „D” - tak zaczyna się słowo DOBRO, którego nie tylko na feriach, chcemy uczyć się każdego dnia. Pierwszy, większy postój został zaplanowany w Sandomierzu - mieście oczywiście księdza Mateusza. Przepiękną panoramę tej nadwiślańskiej miejscowości podziwialiśmy z wysokości Bramy Opatowskiej, by następnie zachwycając się XV wiecznymi kamieniczkami, pospacerować po jeszcze świątecznym rynku. Późnym popołudniem dotarliśmy do miejsca naszego noclegu „Świętokrzyskiej Polany” w Chrustach. Po obiadokolacji obowiązkowo zapoznaliśmy się z regulaminami i zasadami obowiązującymi podczas pobytu na zimowisku. A Msza Święta była zwieńczeniem pełnego wrażeń dnia. Jutro Kraków, uwaga wszystkie śpiochy – trzeba wcześniej wstać !!! Beata

Ministrant podczas kolędy? Po co? Trzeba uświadomić sobie, że kolęda jest wizytą, którą duszpasterze składają rodzinom zamieszkałym na terenie ich parafii. Wizyta duszpasterska w okresie bożonarodzeniowym to głównie polski zwyczaj.  Istotą tych odwiedzin jest wspólna modlitwa i błogosławieństwo Boże dla danej rodziny na nowy rok. W Kościele ministranci są potrzebni, by posługiwać przy ołtarzu i pomagać księdzu oraz wiernym w sprawowaniu liturgii. Podobnie podczas wizyty duszpasterskiej ministranci są potrzebni, by we właściwy dla siebie sposób wspierać księdza zwłaszcza wówczas, gdy przewodniczy on modlitwie. Ministranci modlą się z księdzem i z cała rodziną, szczególnie odpowiadają na modlitewne wezwania. Czas kolędy jest zależny od wielkości parafii. Ilość pójścia po kolędzie ministranta, jest uzależniony też od uczestnictwa w Mszy św. nie tylko w niedziele i święta, ale też w czasie dyżurów w tygodniu, bądź uczestnictwa w Nabożeństwach okolicznościowych. Zwieńczeniem kolędy, myślę jest spotkanie się ze wszystkimi ministrantami i omówienia przebiegu kolędy, podania może propozycji jakichś zmian? Takie spotkanie odbyło się w Parafii św. Katarzyny w Słupcu. Ministranci spotkali się z księdzem opiekunem w takim właśnie celu.Dziękujemy rodzicom za pomoc w przygotowania tego spotkania. ks. Jacek

W piątek 25 stycznia  na plebanii odbyła się wizyta duszpasterska zwana kolędą. Zebrali się na niej wszyscy mieszkańcy domu, księża i pracownicy plebanii.  Po odśpiewaniu bożonarodzeniowej pieśni i modlitwie kolędnicy przeszli po mieszkaniach i obiektach domu, by je poświęcić. Na koniec wszyscy zasiedli do wspólnego obiadu. Kolędą na plebanii zakończyliśmy czas tegorocznej wizyty duszpasterskiej w naszej parafii. Wszystkim dziękujemy za otwarcie swoich domów, modlitwę, dobre słowo, rozmowy, z których czerpiemy inspiracje, oraz za troskę o naszą parafię i wielką gościnność. Duszpasterze

“Aby pójść za Jezusem – mówił Papież Franciszek – trzeba mieć trochę odwagi, trzeba zdecydować się na zamianę kanapy na parę butów, które pomogą ci chodzić po drogach, o jakich ci się nigdy nie śniło, ani nawet o jakich nie pomyślałeś.”

Zatem zamiana kanapy na buty – sprawdzone, stabilne, mocne i ruszamy w drogę np. cel - świętość. Długa trasa dlatego na początek, ksiądz Marcin, zaproponował uczniom klasy 8 – kierunek Panama! Dlaczego właśnie Panama? Nie tylko dlatego, że to piękny kraj, że ludzie są bardzo spontaniczni, radośni i wyglądają na szczęśliwych. I także nie dlatego, że Panamczycy są bardzo tolerancyjni. Zatem co jest w tym kraju takiego, że na naszej drodze do świętości, powinniśmy się tam właśnie zatrzymać, dnia 25 stycznia 2019 roku? Odpowiedzi szukamy w Piśmie Świętym, gdzie św. Łukasz podpowiada nam: „Oto Ja, służebnica Pańska, niech Mi się stanie według Twego słowa!” (1,38) – hasło Światowych Dni Młodzieży, właśnie w Panamie. Zatem z zainteresowaniem słuchamy hymnu ŚDM „Niech Mi się stanie według słowa Twego”, którego autorem jest panamski katechista i kantor, Abdiel Jimoraz polskiej wersję hymnu. A skoro czeka nas daleka droga, musimy przygotować sobie porządne buty. W tym celu wykorzystujemy kawałki kartonu, sznurek lub wstążkę i wspaniałe myśli jednego z trzech papieży, którzy pokochali młodzież i Światowe Dni Młodzieży – na których młodzi całego świata, gromadzą się w jednym miejscu, by wyznać wiarę w Jezusa Chrystusa. Jan Paweł II mówi do nas: „Nie lękajcie się Miłości, która stawia człowiekowi wymagania" a Papież Benedykt XVI kontynuuje: „(..)„Drodzy młodzi, pozwólcie, aby kierowała wami moc miłości Boga, niech ta miłość zwycięży skłonność do zamykania się we własnym świecie”. Dalej Papież Franciszek woła:”Miłość Boga nie marginalizuje ani nie ucisza, nie upokarza ani nie zniewala. Jest to miłość Pana, miłość codzienna, dyskretna i respektująca, miłość wolności i dla wolności, miłość, która leczy i uwzniośla. To miłość Pana, która wie więcej o powstaniach niż upadkach, o pojednaniu niż zakazach, o dawaniu nowej szansy niż potępieniu, o przyszłości niż przeszłości.” Zrobione przez nas buty, ustawione na naszej panamskiej drodze do świętości pokazują jak długa droga jeszcze przed nami, jak wiele jeszcze dobra do zrobienia każdego dnia. „Panie nie proszę, żebyś pobłogosławił to, co sam postanowiłem zrobić, ale daj mi łaskę, żebym mógł odkryć i przeżyć to, co Ty dla mnie wymarzyłeś (...)” Beata

Więcej informacji o PANAMIE w Słupcu na stronach: https://swidnica.gosc.pl/doc/5310758.Oni-tez-maja-swoje-male-SDM  http://www.dzieciom-misji.missio.org.pl/aktulanosci/171-panama-w-sercu-i-parafii

„ Martwi mnie, gdy widzę ludzi młodych, którzy (...) idą ze smutną twarzą, jak gdyby ich życie nie miało żadnej wartości. Są to ludzie młodzi zasadniczo znudzeni… i nudni. I którzy zanudzają innych. (…)” mówił Papież Franciszek.”

Ojcze Święty nie chcemy być przedwczesnymi „emerytami”, chcemy odpowiedzieć na Twoje wezwanie skierowane do młodzieży 24 stycznia 2019 roku w Panamie „słuchajmy siebie i słuchając uzupełniajmy się nawzajem”, chcemy żyć słowami Jezusa: „Miłujcie się wzajemnie, jak Ja was umiłowałem” (J 13,34). W Nowej Rudzie-Słupcu, w naszym domu, naszej szkole chcemy być jedną wielką rodziną. Taką wspólnotą czuliśmy się podczas BALU KARNAWAŁOWEGO, zorganizowanego przez naszą Parafię i Szkołę Podstawową Nr 7 w Kawiarni „Ewelina”, właśnie 24 stycznia br. Na wspólne „balowanie” przyszło wspaniale przebranych ponad 160 osób. Punktualnie o godzinie 18.00 ksiądz Marcin przywitał wszystkich zaproszonych gości, dając jednocześnie sygnał do wspólnej zabawy. Skoro to bal karnawałowy, zatem należało uruchomić wyobraźnię, przeglądnąć kilka szaf i zaangażować całą rodzinę w tworzenie jedynego, niepowtarzalnego, „odlotowego” przebrania. Powołane przez Panią Małgorzatę Malach-Barańców - jury, spośród przedstawicieli nauczycieli, rodziców i uczniów, miało „trudny orzech do zgryzienia”, wybierając najpiękniejsze przebrania spośród tak licznej grupy. Do równej, zaciętej walki stanęły: „siostry zakonne”, królewny, upiory, pszczółki i wesołe pielęgniarki. Ostatecznie po burzliwej naradzie nagrody w postaci jednorazowego wejścia dla 8 osób na kręgielnię w NOWARZE- Nowa Ruda, zdobyło pięć osób. Gratulujemy!!! Skoro nagrody zostały rozdane, a DJ rozgrzał już swój sprzęt do granic możliwości, to cały różnobarwny korowód mógł ruszyć w tan, bo jak czytamy u Św. Augustyna: „ ucz się tańczyć, w przeciwnym razie nie będą aniołowie wiedzieć, co z tobą począć człowiecze!” Jedni w parach, prawie „turniejowo”, inni indywidualnie zapominając w tańcu o całym świecie, jeszcze inni w kółeczku, bo uwielbiają szaleć w grupie swoimi przyjaciół, każdy ma na swój taniec inny pomysł, i to jest piękne, bo: „Taniec jest ukrytym językiem duszy” Martha Graham. Z drugiej strony jak mawiał Auguste Bournonville:”Taniec to nie układ figur, żeby się go nauczyć, trzeba go pokochać” - co udowodnili specjalni goście naszego BALU KARNAWAŁOWEGO – Weronika i Filip – prezentujący tańce latynoamerykańskie oraz Radek i Kuba – kręcący breakdance. Zmysłowa samba, rumba i cza-cza – zachwycały a akrobatyczne ewolucje w powietrzu i figury wykonywane na głowie – przyprawiały o prawdziwy zawrót głowy u... oglądających. Dziękujemy, byliście WSPANIALI !Młodzi ludzie potrafią nie tylko pięknie tańczyć ale także śpiewać, co udowodnili przy prowadzonej przez DJ zabawie – karaoke. „Wszystko co dobre, szybko się kończy” i nasz Bal musiał się także skończyć, ale przed rozejściem się do domów jak zwykle żegnamy wszystkich „Belgijką” - i niech już taka tradycja pozostanie. I na kolejne miesiące pamiętajmy słowa Papieża Franciszka: „Nie istnieje chrześcijanin bez radości”Dziękujemy wszystkim, którzy pomogli zorganizować BAL KARNAWAŁOWY 2019 – było fantastycznie.

ks. Marcin

„Ja sobie wybrałem za obronę
Babkę Chrysta Pana, Świętą Annę.
Ja Onej oddaję duszę, ciało,
Onę chcę miłować, jak przystało
Niech się jak chce, ze mną dzieje,
W Tobie, Święta Anno, mam nadzieję.”

Śpiewają pielgrzymi zmierzający do Kościoła Św. Anny na Górze Św. Anny w Nowej Rudzie, niosąc do babci Pana Jezusa, swoje najtrudniejsze sprawy, szczególnie te małżeńskie. Dlaczego tak bardzo zaufali Świętej Annie – patronce rodziny, naszej duchowej babci? Na to pytanie próbowali znaleźć odpowiedź w Dniu Babci, na lekcji religii, uczniowie klas piątych. Zajęcia prowadzone przez księdza Marcina, miały przybliżyć młodym ludziom - świętych Annę i Joachima, ale także zaakcentować słowa Papieża Benedykta XVI :”,,Niech dziadkowie nigdy z żadnego powodu nie będą wyłączeni z rodziny. Są skarbem, którego nie możemy odebrać nowym pokoleniom, zwłaszcza ich świadectwa wiary (…)’’ O rodzicach Maryi jak się okazało z prezentowanego filmu, nie wiemy zbyt wiele oraz w czytanych fragmentach Ewangeliinie znaleźliśmy wiele wiadomości. Większość Ich historii bowiem zawierają zapisy apokryficzne, które dla wielu stanowią teksty na poły legendarne, ale w każdej legendzie kryje się ziarno prawdy. Same imiona dziadków Pana Jezusa są znaczące. Hebrajskie imię Anna oznaczało tyle, co "łaska", zaś Joachim to "przygotowanie Panu". Według starego podania święta Anna urodziła się w Judei, gdzie w Betlejem był jej rodzinny dom. Swojego męża Joachima poślubiła, gdy miała 24 lata. Joachim i Anna uważali swoje małżeństwo za związek święty, złączony przez Boga. Małżonków łączyło wielkie uczucie, ale nie byli zupełnie szczęśliwi, bowiem mimo dwudziestu lat wspólnego pożycia nie mieli potomstwa.Dopiero narodziny Maryi były zupełnym szczęściem i błogosławieństwem Bożym. Opowiadając o swoich dziadkach młodzież zastanawiała się jakimi faktycznie dziadkami byli św. Anna i Joachim? Bo kiedy my myślimy o babci i dziadku, to wpowietrzu unosi się zapach szarlotki, czujemy na policzku ciepłą rękę babci, widzimy dziadka, który potrafi naprawić nam rower i patrzy na nas oczami pełnymi nieskończonej miłości. Dla nas dziadkowie nigdy nie umierają, stają się niewidzialni i pozostają na zawsze głęboko w naszym sercu. I nawet po latach tęsknimy za nimi...

20 stycznia w naszym Kościele odbył się kolejny koncert uwielbieniowy chóru "Cantabo Dominum" pod kierownictwem naszego organisty Daniela Kopeć, Diakonii muzycznej oraz zespołu instrumentalnego pod dyrekcją Pana Kacpra Biruli. Tym razem program wypełniały tradycyjne kolędy przeplatane pastorałkami i piosenkami świątecznymi. Muzycy w rożnym wieku i z różnych miast naszej Diecezji i nie tylko zaprosili uczestników swojego występu do prawdopodobnie ostatniego poświątecznego kolędowania i dołożyli wszelkich starań, by ogrzać mroźną, zimową atmosferę. Zespół regularnie organizuje koncerty w wielu miastach regionu (Nowa Ruda, Krzeszów, Kamienna Góra), zachwycając swym pełnym Ducha śpiewem. Aranżacje wykonane przez samych muzyków wnoszą świeże brzmienie do znanych utworów, a wspaniała organizacja prowadzących przedsięwzięcie zapewnia niepowtarzalny nastrój każdego koncertu. Działalność bandu ciągle się rozwija, a już w Boże Ciało będziemy mieli okazje posłuchać ich na kolejnym koncercie uwielbieniowym organizowanym oczywiście w naszej parafii. Wszyscy organizatorzy i muzykujący serdecznie zapraszają do udziału we wspólnym graniu i uczestnictwa w nadchodzących koncertach. Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. Wojtek

fot. Andrzej Kruk

Ojciec Witold Radowski, Redemptorysta z Tuchowa, w 2 Niedzielę zwykłą na zaproszenie ks. Proboszcza odwiedził Parafię Słupiec, by rozpocząć przygotowania do Misji Świętych, które odbędą się w Słupcu na przełomie września i października. Nie możemy zrobić tyle, ile wy możecie – mówił misjonarz. Na Mszach Świętych ojciec opowiadał czym są Misje Parafialne: Misje to święto wspólnoty parafialnej. Wspólnie parafia uwielbia Boga Ojca za Dar Jezusa i Ducha Świętego. Misje to potwierdzenie Bożej Miłości. Bóg potwierdza swą darmową miłość dla człowieka. Misje to umocnienie w nadziei. Odnawiają nadzieję i umacniają ludzi zgnębionych na duchu, zniewolonych, smutnych, cierpiących. Misje to Boża amnestia, powszechne i całkowite darowanie wszelkich grzechów dla skruszonych w sercu. Misje to nowy początek. Misje zamykają "drzwi przeszłości", rozpoczynając nowy rozdział w relacjach człowieka z Bogiem i człowieka z człowiekiem. Jak przygotować się do misji? To modlić się o łaski misyjne dla siebie, wytrwale modlić się w gronie rodziny o dobre przeżycie misji, to duchowa adopcja kogoś, kto szczególnie potrzebuje Bożego Miłosierdzia. Kolejnym punktem dnia było spotkanie kolędowe misjonarza z grupami parafialnymi. Spotkanie rozpoczął fragment Ewangelii odczytany przez ks. Proboszcza Krzysztofa, modlitwa i wspólne życzenia noworoczne liderów grup. Na spotkaniu nie zabrakło pysznych wyrobów domowych przygotowanych przez panie z grup parafialnych. Po czymś słodkim przyszedł czas na konferencję o.Witolda. Podczas spotkania Ojciec poprosił o „Boży ferment”. Mówił: Wy, liderzy macie za zadanie docierać do członków waszych grup i przekazać informację, co ważnego nas czeka, a oni zaś – do swoich bliskich, znajomych sąsiadów. Tak "ferment Boży" będzie się rozprzestrzeniał i obejmie całą parafię. Kapłan nakreślił plan przygotowania do misji, ten dalszy i bezpośredni.  Poprosił o włączenie się w przygotowanie do misji i odpowiedzenie na zaproszenie przez księdza proboszcza do pomocy, np. przy rozprowadzeniu zaproszeń do wszystkich parafian. Zdradził tajemnicę, że misje będą okazją do zainteresowania się małżeństwami niesakramentalnymi. Im też poświęcimy wiele miejsca – podkreślił ojciec. Po zaproszeniu i nakreśleniu planów na misje przyszedł czas na wspólne kolędowanie. Nie było końca wspólnemu śpiewaniu! Na koniec ojciec udzielił wszystkim błogosławieństwa na czas rozpoczętych przygotowań. ks. Marcin

Dzisiejszy poranek był bardzo mroźny, ale i to nam nie przeszkodziło ruszyć  z grupą dzieci na „X Diecezjalne Spotkanie Kolędników Misyjnych”, które odbyło się w Dzierżoniowie. Tegoroczna zbiórka pieniędzy, trafi do dzieci mieszkających w dwóch krajach afrykańskich: Rwandzie i Burgundii. Spotkanie rozpoczęliśmy Eucharystią pod przewodnictwem bpa Ignacego Deca. Następnym punktem programu, była prezentacja grup kolędniczych oraz wręczenie dyplomów. Po oficjalnych prezentacjach przeszliśmy do Domu Kultury w Dzierżoniowie na słodki poczęstunek. W drugiej części spotkania odbyło się spotkanie z siostrą misjonarką Anną Jarosz SSPC. Opowiadała o codziennym życiu dzieci i dorosłych w Rwandzie i Burgundii, na koniec siostra nauczyła małych kolędników piosenki w języku Burgundii, odbył się również konkurs o znajomości tych dwóch państw Afrykańskich. Na koniec spotkania odśpiewaliśmy „Sto lat” dla siostry Magdaleny, która jutro obchodzi swoje urodziny. Biskup udzielił nam błogosławieństwa i wszystkie grupy rozjechały się do swoich Parafii. Anna

«Ja was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy ode mnie, któremu nie jestem godzien rozwiązać rzemyka u sandałów. On będzie was chrzcił Duchem Świętym i ogniem.”

Te słowa ewangelii wg Św. Łukasza słyszymy podczas niedzielnego spotkania eucharystycznego w Święto Chrztu Pańskiego, które obchodzone jest w pierwszą niedzielę przypadającą po uroczystości Objawienia Pańskiego, a które kończy okres Bożego Narodzenia. Dziś spotykamy się nie przy żłóbku Bożej Dzieciny, ale nad Jordanem, gdzie do Jana przychodzi Jezus i prosi go o chrzest. Jan głosi naukę o konieczności nawrócenia i obmycia się na znak pokuty. Ludzie zgromadzeni nad Jordanem, cały naród wybrany potrzebują objawienia prawdziwej natury i mesjańskiej godności Jezusa z Nazaretu. Może dziś każdy z nas podczas tego spotkania z Bogiem żywym i prawdziwym powinien spróbować znaleźć odpowiedź na pytanie, które postawił nam ks. Marcin. Czego początkiem jest nasz chrzest? Minęło już trochę czasu, gdy rodzice zanieśli nas do kościoła, byśmy tam mogli otrzymać pierwszy z sakramentów rozpoczynających wspaniałą przygodę przebywania w przyjaźni z Bogiem. Poprzez chrzest otrzymaliśmy wiele skarbów. Chrzest gładzi grzech pierworodny, który każdy z nas dziedziczy po pierwszych rodzicach. Stajemy się czyści, niewinni, nieskalani wobec Boga. Zaczynamy swoje życie z czystym kontem. Drugim skarbem, który jest nam dany w momencie chrztu jest życie Boże, łaska uświęcająca. Trzeci dar to włączenie do Kościoła, w którym Chrystus zostawił wszystkie dary i sakramenty. Tak jak powiedział ks. Marcin- człowiek ochrzczony podaje swoją dłoń Bogu, który prowadzi go w ciemnościach życia. Jest to nowa droga, na której jest on zdany nie tylko na siebie ale prowadzi go Jezus. Zastanówmy się dziś nad tym, gdy stajemy z Jezusem nad Jordanem. Zastanówmy się wtedy, gdy kapłan przejdzie główną nawą świątyni, by pokropić nas wodą na pamiątkę Chrztu Św. Niech każdy z nas spróbuje odpowiedzieć na postawione pytanie: Czego początkiem jest mój Chrzest? Niedzielna uroczystość kończy okres Bożego Narodzenia. Jednak kolędy śpiewamy do dnia 02 lutego. To czas, gdy uczestniczymy w koncertach, słuchając w kolędach i pastorałkach tajemnicy cichej nocy narodzenia. I u nas w słupieckiej świątyni, radośnie, pięknie i kolorowo. A to za sprawą Zespołu Pieśni i Tańca Nowa Ruda, który gościnnie u nas wystąpił. Dziękujemy za tę chwilę wzruszenia i raz jeszcze przeniesienie nas do betlejemskiej ubogiej stajenki, gdzie narodził się nasz Zbawiciel, dzięki któremu poprzez Chrzest Święty staliśmy się dziećmi Bożymi, uczestnicząc w dziele Bożej miłości. Agnieszka

fot. Andrzej Kruk