Parafia Nowa Ruda - Słupiec

Módlcie się zawsze do Maryi, szczególnie zaś tym wezwaniem: Maryjo, Wspomożenie Wiernych, módl się za nami! To jest niedługa modlitwa, ale sam doświadczyłem, że jest bardzo skuteczna. Św. Jan Bosko.”

Przychodzimy dziś Maryjo do Ciebie na zakończenie Białego Tygodnia, by za Twoim wstawiennictwem wypraszać wszelkie łaski u Twojego Syna. Przed Twe oblicze przychodzą dzieci wraz z rodzicami, by dziękować za dar Pierwszej Komunii Świętej w dniu, w którym przypada Wspomnienie Najświętszej Maryi Panny Wspomożycielki Wiernych. Szczególnie dziękujemy za Ciebie Matko Nasza. Biały Tydzień kończy się, ale nie kończy się przyjaźń z Panem Bogiem. Stroje komunijne znajdą miejsce w szafie, ale nie mogą skończyć się spotkania z Jezusem. Możemy spotykać się z Nim poprzez codzienną modlitwę, Mszę Św., czytając Pismo Święte, sięgając po różaniec i książeczkę. Ks Proboszcz Krzysztof Iwaniszyn zaprosił także dzieci do praktykowania pierwszych piątków miesiąca poprzez przystąpienie do spowiedzi oraz komunii Św. Będzie to radość dla Maryi, która nas wspiera, chroni, pomaga i zawsze prowadzi drogą do Jezusa. Na zakończenie Białego Tygodnia ks Marcin poświęcił dewocjonalia i pamiątki, które dzieci otrzymały w prezencie komunijnym czy też zakupiły podczas pielgrzymki w Częstochowie. Rowery, hulajnogi, deskorolki czekały przed kościołem na obrzęd poświęcenia. Teraz z Bożym Błogosławieństwem, opieką Maryi i pomocą Św. Krzysztofa można bezpiecznie jeździć. Agnieszka

fot. Andrzej Kruk

W naszej parafii 23 maja, swoje 4 rocznicę święceń kapłańskich przeżywał nasz wikariusz ks. Jacek. Tego dnia do naszej wspólnoty parafialnej zawitali jego koledzy rokowi w liczbie 4 osób na Mszę Świętą. Słowo przywitania jak i celebracji Mszy świętej przewodniczyła ks. proboszcz kan. mgr lic. Krzysztof Iwaniszyn. Natomiast homilię wygłosił o. Józef Cydejko Franciszkanin Con., ze wspólnoty z Legnicy z parafii św. Jana Chrzciciela.  o. Józef starał się przypomnieć istotę kapłaństwa. Sens cierpienia Chrystusa, które powinno towarzyszyć każdemu kapłanowi na drodze posługi pasterskiej. Każdy kapłan jest z ludzi brany i dla ludzi ustanawiany. W czasie homilii został poruszony problem braku kapłanów. Braku nie u nas w Polsce, ale na świecie, gdzie ludzie z wielką cierpliwością czekają na Eucharystie, na Komunię Świętą aby móc przyjąć Pana Jezusa. Aby nam nigdy nie zabrakło kapłanów. O to się módlmy. O nowe, liczne a przede wszystkim święte powołania kapłańskie. ks. Jacel

zdjęcia: Roman Mrozek

„Iluż w ciągu sześciu wieków przeszło przez jasnogórskie sanktuarium pielgrzymów? Iluż tutaj się nawróciło, przechodząc od złego do dobrego.... Iluż odzyskało prawdziwą godność przybranych synów Bożych? Jak wiele może powiedzieć kaplica jasnogórskiego obrazu? Jak wiele może powiedzieć konfesjonał? Ileż może powiedzieć droga krzyżowa na wałach? o ludzkich sercach.”

W czwartek 23 maja 2019 r. odbyła się pielgrzymka do Częstochowy na Jasną Górę, do Sanktuarium Matki Bożej Częstochowskiej. Uczestniczyły w niej dzieci pierwszokomunijne z rodzicami i bliskimi. Opiekunem duchowym był ks. Marcin, a w pielgrzymce uczestniczyły też pani katechetka Mariola i pani pedagog Małgorzata. Wyruszyliśmy wczesnym rankiem, każdy z nas jechał z intencją w sercu. Podróż rozpoczęliśmy modlitwą, którą zainicjował ks. Marcin. Po przyjeździe do Częstochowy dzieci przebrały się w stroje komunijne. Na początku zwiedziliśmy Skarbiec, w którym zgromadzone są dary – wota wdzięczności. Dzieci podziwiały bogate monstrancje, kielichy i piękną biżuterię. Następnie udaliśmy się na Wały, gdzie ks. Marcin krótko przybliżył nam historię Jasnej Góry. O godz. 13.30 udaliśmy się do Kaplicy przed Cudowny Obraz. Tam rozpoczęła się Msza św., której przewodniczył ks. Marcin, koncelebrowana przez wielu innych kapłanów. Dzieci uczestniczyły w liturgii czytając czytania i modlitwę wiernych, śpiewając psalmy. Po zakończeniu Mszy św. dzieci wraz z opiekunami i rodzicami miały czas, by kupić sobie pamiątki, pójść na lody czy ciepły posiłek. O godz. 16.00 udaliśmy się do autokaru. W drodze powrotnej odmówiliśmy Litanię Loretańską, był też czas na wspólny śpiew i konkurs, w którym dzieci mogły popisać się swoimi talentami. I tak nasza pielgrzymka dobiegła końca. Pełni wrazeń wróciliśmy szczęśliwie do domu. Cieszymy się, że mogliśmy tak pięknie, wspólnie przeżyć ten dzień. Wierzymy, że Maryja będzie nas prowadzić i mieć w opiece nas i nasze rodziny. Dziękujemy ks. Marcinowi, opiekunom, rodzicom i bliskim, którzy poświęcili swój czas dla swoich pociech. Mariola

fot. Andrzej Kruk

Święty Janie, coś zmarł w męce,

trzymaj nad nami swoje ręce,

by nam Bóg dał, co dał Tobie,

by nasz język nie zgnił w grobie.”

Biały tydzień to w tradycji katolickiej okres oktawy komunijnej, która symbolizować ma szczególne przygotowanie do sakramentu Eucharystii i świadomego uczestnictwa w Mszy Św. Jednocześnie jest symbolem duchowej czystości. Dzieci pierwszokomunijne przychodzą w strojach liturgicznych do świątyni, by dziękować Panu Bogu. Maj to szczególny miesiąc poświęcony Matce Bożej. Poprzez majowe nabożeństwo, modląc się słowami Litanii Loretańskiej zanoszą prośby za Jej wstawiennictwem do Jezusa Chrystusa. Każdego dnia w białym tygodniu inna intencja modlitwy. W poniedziałek dziękowały Panu Bogu za świat, we wtorek- za rodziców. W tym dniu w liturgii kościoła przypadało wspomnienie Św. Jana Nepomucena. Przyniesiona przez ks. Marcina figura, relikwie i krótki życiorys przybliżyły dzieciom i zgromadzonym wiernym postać tego wyjątkowego Świętego- prezbitera i męczennika. Kim był Św. Jan Nepomucen? Urodził się w roku 1350. Jako wikariusz generalny archidiecezji praskiej bronił prawd kościoła przez co naraził się królowi Wacławowi IV, który kazał go zabić i wrzucić do rzeki Wełtawy 20 marca 1393 roku. Jego relikwie spoczywają w katedrze Św. Wita w Pradze. Był dobrym pasterzem. Takimi pasterzami są rodzice, którzy zawsze dbają i troszczą się o swoje dziecko. Ks. Marcin zachęcał dzieci do modlitwy za rodziców za wstawiennictwem Św. Jana Nepomucena. Rodzicom został dedykowany ten dzień Białego Tygodnia i za nich ofiarowana Msza Św. W środę dzieci dziękować będą za Sakrament Chrztu Świętego. Czwarty dzień to modlitwa za szkołę i wychowawców. Wpatrzone w oblicze Jasnogórskiej Pani będą dziękować za tych, którzy je uczą i wychowują, nauczycieli, księży i katechetów. Dzień piąty to podziękowanie Panu Bogu za niedzielę, a szósty za Matkę Bożą. Dobry Boże spraw proszę, by spotkania eucharystyczne w tym Białym Tygodniu każdego dnia przybliżały nasze dzieci do Ciebie a ich serca zawsze otwarte były na Twoją Wielką Miłość.  Agnieszka

fot. Andrzej Kruk

Przychodzę do Ciebie, Jezu, razem z moimi bliskimi, aby trwać na modlitwie i na łamaniu chleba. Przychodzę do Ciebie, Jezu, w prostocie mego serca, aby uczyć się być takim, jakim Ty mnie pragniesz. Przychodzę do Ciebie, Jezu, z moją młodością aby uczyć się wzrastać tak, jak Ty wzrastałeś. Przychodzę do Ciebie, Jezu, z moimi marzeniami aby uczyć się żyć tak, jak Ty żyłeś. Przychodzę do Ciebie, Jezu, aby uczyć się prosić o to, czego Ty pragniesz dla mnie i dla wszystkich ludzi. Przychodzę do Ciebie, Jezu, z moimi małymi rękami, aby uczyć się nieść Ciebie całemu światu. ”

To wielka i wzruszająca chwila dla rodziców, gdy ich dziecko po raz pierwszy w pełni uczestniczy w Ofierze Mszy Św. Po miesiącach przygotowań nadszedł uroczysty i wyjątkowy dzień. Dzieci klas trzecich w białych strojach liturgicznych czekały przed słupiecką świątynią na błogosławieństwo ks. Proboszcza Krzysztofa Iwaniszyna, mamy i taty, by zaraz po nim procesyjnie wejść do Kościoła, a tam po raz pierwszy przyjąć Pana Jezusa do swojego serca. Ojciec Święty Benedykt XVI powiedział: Sakrament miłości czyli Eucharystia jest darem jaki Jezus Chrystus czyni z samego siebie objawiając nam nieskończoną miłość Boga wobec każdego człowieka. Cytując te słowa rodzice prosili Ks. Krzysztofa o sprawowanie Najświętszej Ofiary w intencji dzieci, zapewniając, że dojrzały do tego, aby w tajemnicy Eucharystii uczestniczyć w sposób pełny. Podczas homilii ks. Proboszcz mówił, jak bardzo dziś kapłańskie serca się radują, kiedy mogą przeżywać tę uroczystość. Teraz całe Niebo się raduje, Jezus się raduje, że za chwilę udzieli Wam tej wielkiej łaski, że będziecie mogli przyjąć Jezusa w Komunii Świętej. To nie jest przypadek, że w Ewangelii słyszymy od Jezusa dziś te piękne słowa: Przykazanie nowe daję Wam, abyście się wzajemnie miłowali. To najpiękniejszy prezent, kiedy otrzymujemy dar miłości. Nawiązał również do pięknej dekoracji przygotowanej przez ks. Marcina. W centrum ołtarza hostia czyli chleb i napis: W mocy Bożego Ducha oraz ułożony z balonów winogron, z którego robi się wino. Chleb, woda i wino potrzebne do Mszy Św. Tłumaczył dzieciom, że dekoracja to tylko symbol, ale to co się za chwilę dokona na Ołtarzu to będzie Ofiara. Bóg mocą Ducha Świętego uświęci te dary i staną się ciałem i Krwią Pana Jezusa, a Wy to ciało Pana Jezusa przyjmiecie po raz pierwszy w Komunii Świętej. Nie ma większej miłości. Przyjmując Jezusa do swojego serca przyjmujemy Jego Miłość, która sprawia, że nasze życie jest piękne. Nawet w trudnych chwilach miłość zawsze zwycięży. Proszę Was otwierajcie swoje serca na miłość Boga, w sposób szczególny poprzez Eucharystię i modlitwę. Prosił również rodziców, by dawali swoim życiem przykład i świadectwo wiary - najpiękniejszą katechezę dla swojego dziecka. Otwierając swoje serca dla Pana Jezusa w tym wyjątkowym dniu dzieci przyniosły dary ofiarne do Chrystusowego Ołtarza. Świece - znak żywej wiary dziecięcej zaszczepionej w sercach na Chrzcie Św., kwiaty - znak wdzięczności za dar Eucharystii, indeksy - w których zapisany jest wysiłek przygotowań na spotkanie z Panem Jezusem, owoc winogrona - prosząc by w swoim życiu przynosiły owoce dobra i miłości, puszka - dar serca rodziców na potrzeby kościoła i parafii, dar dla dzieci z krajów misyjnych - gest troski dzielenia się z innymi, chlebki, które spożyte zostaną razem z rodziną, wino, wodę i chleb, by Pan przez ręce kapłana przemienił je w Ciało i Krew swojego Syna. I słyszymy z dziecięcych ust słowa: Wreszcie nadchodzi ta chwila wspaniała, gdy w swoim sercu powitam Pana. Przyjdź do mnie Jezu najświętszy Panie, serce oddaje Ci na mieszkanie. I przyszedł Jezus po raz pierwszy do serc naszych dzieci. Czekaliśmy na tę chwilę, gdy w maleńkiej kruszynie chleba przyjmą Go do swojego serca. Koncelebrowana Eucharystia, liturgia słowa odczytana przez dzieci, ich prośby w modlitwie wiernych, złożone dary, piękna muzyczna oprawa nadały wyjątkowy ton tej chwili. Podziękowania rodziców i dzieci za przygotowanie uroczystości Pierwszej Komunii Świętej dla katechetów: ks. Marcina i p. Marioli , dla ks. Krzysztofa za udzielenie tego drugiego tak ważnego Sakramentu w życiu naszych dzieci, dla kapłanów naszej parafii za wszelką pomoc, dla wychowawców i wszystkich tych, którzy sprawili, że dzień ten był piękny, wyjątkowy, pełen radości i wzruszeń. Biała róża w dziecięcych dłoniach to wyraz wdzięczności. Dziękujemy dobry Boże za ten dzień. Obiecujemy, że dołożymy wszelkich starań, by nasze dzieci zawsze kroczyły drogą prawdy i wiary z Jezusem - Przyjacielem i Przewodnikiem. Agnieszka

fot. Andrzej Kruk, Leszek Grabiński

,,Pragniemy, aby Duch Święty, którego otrzymamy, umocnił nas do mężnego wyznawania wiary i do postępowania według jej zasad. Amen.”

W środę 15 maja młodzi ludzie z parafii należących do dekanatu Nowa Ruda-Słupiec wraz ze swoimi kapłanami, katechetami i nauczycielami zgromadzili się w kościele pw. św. Katarzyny na uroczystości udzielenia Sakramentu Bierzmowania, której przewodniczył Ks. Bp Ignacy Dec, biskup diecezjalny. W kazaniu przed bierzmowaniem Ksiądz Biskup wyjaśnił sens tego sakramentu i zachęcał do korzystania z pomocy Ducha Świętego. Pokazał przez czytania, które same już wyjaśniły sakrament bierzmowania, że Duch Święty swoim zstąpieniem dał Apostołom taką moc, że zaczynają mówić inaczej, zmieniają się, bo teraz ich przemiana się dokonała. Dzięki Duchowi Świętemu uczniowie wychodzą dawać świadectwo o Jezusie. Nawiązując do czytań Biskup mówił: „Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego « Panem jest Jezus» . Ten, kto chodzi do kościoła i uczestniczy we Mszy Świętej ma Ducha Świętego. Kto nie chodzi do kościoła pozbawia się tego Ducha”. Podkreślił, że to Duch Święty daje moc, by opierać się wszystkim złym atakom szatana. Po kazaniu nastał czas sakramentu. Czas tak długo oczekiwany. Widać było w oczach młodych ludzi poruszenie i szczęście, a u katechetów łzy wzruszenia. Na koniec Ksiądz Proboszcz podziękował wszystkim za pomoc w przygotowaniu tej uroczystości, było wspólne zdjęcie i Ks. Biskup wszystkim pobłogosławił. Po zakończeniu uroczystości zapytałem kilku nowo bierzmowanych o to, co ich poruszyło w kazaniu Ks. Biskupa i co im zostało w pamięci – Mateusz Stawicki: „bierzmowanie nie jest uroczystym pożegnaniem z Kościołem”, Kamil Skoneczny: „każda Msza św. jest okazją do zstąpienia Ducha Świętego, który daje siłę do wyznawania wiary w Jezusa”, zaś Szymon Markowski dodał: „biskup zachęcał nas do mądrego korzystania z internetu i komórek, które są dobre, ale jeśli korzystamy z nich umiejętnie”. ks. Marcin

12 maja 2019 roku, w Niedzielę Dobrego Pasterza, która rozpoczyna Kwartalne dni modlitw o powołania do służby w Kościele, w naszej parafii gościliśmy kleryków Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Świdnickiej: diakona Adama Przybysza, pochodzącego z parafii pw. Św. Józefa Oblubieńca w Wałbrzychu oraz kleryka roku pierwszego – Marcina Sokołowskiego z parafii pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Bielawie. Klerycy, podczas wszystkich Mszy Świętych, ukazywali wiernym obraz Jezusa Chrystusa jako Dobrego Pasterza. W homilii ksiądz diakon Adam mocno podkreślił, że w chwilach smutku i trudności nigdy nie jesteśmy sami, bo mamy przy sobie Pana Jezusa – Dobrego Pasterza, który zawsze jest gotów nieść nam pomoc i pocieszenie. Jako pewną wskazówkę na nasze szczęśliwe życie – jak zauważył to ksiądz diakon – Chrystus pozostawił nam w słowach: „Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je” (J 10, 27). Oznacza to, że Pan Jezus zna każdego z nas po imieniu i zna także dokładnie nasze trudności. Trzeba Mu jedynie zaufać i słuchać Jego słów, aby mógł każdego z nas bezpiecznie przeprowadzić przez życie, jak pasterz biorący zagubioną owcę na ramiona. Po zakończonej homilii kleryk Marcin podzielił się świadectwem swego kapłańskiego powołania. W swojej wypowiedzi wyznał, że Ewangelia o Panu Jezusie-Dobrym Pasterzu jest Mu bardzo bliska, gdyż również w swoim życiu był taką zagubioną owcą, którą Chrystus wziął na swe ramiona. Opisując historię swego powołania podkreślił to, że wielokrotnie w swoim życiu stawiał swój rozwój osobisty oraz różne osiągnięcia nad Pana Boga. W pewnym momencie usłyszał jednak głos powołania kapłańskiego, którą nazwał także drogą swego nawrócenia, a relację z Panem Jezus zaczął stawiać nad wszystko inne. Po południu klerycy spotkali się w domu parafialnym z grupami naszej parafii, aby powiedzieć coś na temat życia seminaryjnego, a przed wieczorną Mszą Świętą ksiądz diakon Adam przewodniczył Nabożeństwu Majowemu. Kleryk Łukasz 

„Serce człowieka nie zdoła pojąć, jak wielkie rzeczy Bóg przygotował tym, którzy Go miłują.”

Majowe słońce, śpiewający skowronek, rosa na dojrzewającym zbożu, kolejne stacje Kalwarii Rokitniańskiej i Sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej – to nasz sobotni poranek w Rokitnie. O godzinie 7.45 uczestniczyliśmy w Eucharystii, podczas której odczytana została Ewangelia Św. Jana /6, 52-54/. Ksiądz Marcin w homilii odwołał się do słów:”Nikt nie może przyjść do Mnie, jeżeli mu to nie zostało dane przez Ojca...” Swoimi słowami utwierdził nas w przekonaniu, że codziennie powinniśmy dążyć do świętości. Po smacznym śniadaniu, ponownie usiedliśmy przy kawie, by wsłuchać się w „słowa życia”. Święty Jan „zmusił nas”, by zastanowić się na ile odczytuję Słowo Boże w moim życiu, na ile je poznałem, na ile nim żyję? Czy moje serce to ciągle Kafarnaum, miasto Jezusa? Godziny popołudniowe spędziliśmy zwiedzając z klerykiem Pawłem, Zespół Klasztorny Opactwa Cysterskiego w Gościkowie-Paradyżu. Następnie spacerowaliśmy po Międzyrzeczu, gdzie zauroczył nas park rozciągający się wokół piastowskiego zamku. Obiad w Rokitnie także nie był jedynie zwykłym posiłkiem. Stał się bardziej uroczysty przez wspólną rozmowę z biskupem Zielonogórsko-Gorzowskim Tadeuszem Lityńskim, który udzielił nam swojego błogosławieństwa. Niestety skończyły się nasze „Rekolekcje z kawą w tle” i wracamy do pracy, obowiązków, problemów... ale także radości, miłości, nowych wyzwań. Wracamy silniejsi i bogatsi o nowe doświadczenia, przeżycia, refleksje. Po drodze do Nowej Rudy śpiewaliśmy Litanię Loretańską oraz odmawialiśmy różaniec i dzieliliśmy się świadectwami. Beata

„O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem. Bo pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.” Flp 4,6-7

„Takie jest powołanie i radość każdego ochrzczonego: ukazywanie i dawanie innym Jezusa; ale aby to robić, musimy Go znać i mieć w swym wnętrzu jako Pana naszego życia. On broni nas przed złem, przed diabłem, który zawsze leży u naszych drzwi i chce wejść”. Papież Franciszek.”

Właśnie, aby naszego Pana lepiej poznać, świadomie słuchać Jego słowa i kroczyć Jego drogą, dnia 10 maja 2019 roku, grupa parafian podjęła „wyzwanie” w ramach Tygodnia Narodowego Czytania Pisma Świętego. Nasze „Rekolekcje z kawą w tle” to zarówno czytanie Pisma Świętego w warunkach przyjaznych dla każdego z nas, jego interpretacja oraz złożenie naszych próśb, bolączek, problemów Chrystusowi w Jego pięknym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie. „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię” Mt 11,28 – brzmiało w naszych uszach, gdy w słońcu i deszczu, pośród uroczych, rzepakowych pól, szliśmy do Chrystusa Króla. Figura ta góruje w Świebodzinie, ponad naszymi głowami – symbolizując MIŁOŚĆ- która wypełnia nasze serca.”Bóg nie umie dawać mało” - dlatego też oddaje nam Całego Siebie, każdego dnia na nowo, zapraszając nas do spożywania Jego Ciała i Krwi, byśmy mieli życie .Powyższą kwestię porusza fragment Ewangelii Św. Jana /6 52-54/, który rozważaliśmy zarówno w „Przystani Pielgrzyma” przy kawie, jak i podczas wieczornej Mszy Świętej. O godzinie 15.00 mogliśmy odmówić Koronkę do Bożego Miłosierdzia i wysłuchać fragmentu „Dzienniczka” siostry Faustyny, by następnie z przewodnikiem poznawać urokliwy Świebodzin. Miejscem docelowym dnia dzisiejszego było Rokitno, a w nim obowiązkowo spotkanie z Cierpliwie Słuchającą Matką Bożą. Jej łaskami słynący obraz towarzyszył nam podczas całej Mszy Świętej. W homilii ksiądz Marcin, zaznaczył, że to Pan Bóg ma dla nas swój „cudowny plan na zbawienie”, a czytanie Pisma Świętego jest drogą do poznania Jezusa i zbliża nas do Boga. Po Mszy Świętej kustosz Sanktuarium, bardzo ciekawie i oryginalnie przybliżył nam historię cudownego obrazu Matki Bożej Rokitniańskiej. Uwieńczeniem pierwszego dnia rekolekcji był Apel Jasnogórski w Bazylice Mniejszej, gdzie Królowa Orła Białego, hojnie obdarza łaskami wszystkich proszących. Pamiętając o tym, że czas dla bliźniego jest również bardzo ważny, dlatego chętnie spotkaliśmy się przy wspólnej herbacie i domowym cieście, by podsumować dzisiejszy dzień. Maja, Anna i Beata

Święty Janie Nepomucki, Tyś jest Patron sławy ludzkiej, pomóż, pomóż w tej niewoli, boć mię serce bardzo boli. Święty Praski męczenniku, Boga wierny miłośniku, podaj rękę ku pomocy, bom strapiony we dnie, w nocy. Ciebie gwiazdy osławiły, gdy w Mołdawie zaświeciły, jaśnie Ciebie pokazały, boś był godzien takiej chwały. Tyś obrońca wiary świętej, w cudach Bożych niepojętej; broń żywota, broń i sławy, bądź pomocą świętej sprawy. Tyś poświęcił spowiednicę, gdyś zamilczał tajemnicę; Tam spraw świętych zamilczenie, kędy sława ludzka ginie. Świętobliwy kanoniku, Bogu wierny spowiedniku, rozgrzesz grzeszne serce moje, niech wylicza sławę Twoję. Twoja sława z grobu słynie, kto Cię uczci, nie zaginie. Ja do Ciebie ręce wznoszę, bym nie zginął, o to proszę. Ty już w niebiesiech panujesz, z Jezusem sławnie królujesz; usłysz prośby dostatecznie, zachowaj od hańby wiecznej. Amen, Janie Nepomucki, Tyś jest Patron sławy ludzkiej; niedaj, niedaj nam zaginąć, racz nas swym płaszczem obwinąć.”

9 maja skoro świt młodzi ludzie ze Szkoły Podstawowej Nr 7 wraz ze swoimi katechetami i nauczycielami pojechali do Pragi śladami św. Jana Nepomucena. Termin wyjazdu nie był przypadkowy, ponieważ młodzież przygotowująca się do Sakramentu Bierzmowania pragnęła zawierzyć Bogu swoje młode życie i nowy czas – za wstawiennictwem św. Nepomucena. Po zawierzeniu wyjazdu modlitwą „Pod Twoją obronę” i z udzielonym błogosławieństwem, młodzi ruszyli w drogę. W strugach majowego deszczu grupa zmierzała do Pragi. Choć wyrozumiali dla potrzebnego deszczu, wszyscy patrzyli w szyby autokaru z nadzieją na słoneczną pogodę. Około godz. 8.30 grupa została podjęta przez przewodnika, pana Roberta Wilisza (młodzież nazwała pana przewodnika „ciekawostka”, bo najczęściej mówił o rzeczach niepokazywanych przez innych przewodników). Punktem głównym dnia była Msza św. w Kościele Matki Bożej Śnieżnej. Ks. Marcin odprawił Mszę świętą wotywną o św. Janie Nepomucenie. W homilii oparł się na fragmencie z Dziejów Apostolskich: „Wierzę, że Jezus Chrystus jest Synem Bożym (...)”. Mówił: - W naszym życiu potrzebujemy „Filipa”– człowieka, który nam wyjaśni, a świadectwem życia potwierdzi głoszone Słowo. Wiarę daje Bóg. Macie po bierzmowaniu wzmocnić wiarę i stać się Rycerzami Jezusa i iść jak Filip, i wyjaśniać innym Słowo Boże -. Po Mszy św. młodzież mogła ucałować relikwie św. Jana Nepomucena. Potem zdjęcie przed ołtarzem ze swoim Patronem – Janem Nepomucenem, a przed kościołem, przy figurze Nepomucena, przedstawenie przez przewodnika krótkiego rysu historyczego św. Jana oraz omówienie atrybutów Świętego, i idziemy za naszym przewodnikiem na Most Karola. Piękna pogoda, słońce, kwitnące drzewa, szum wody, radośni ludzie i my – pielgrzymi kroczący śladami św. Nepomucena. Po drodze widzimy Praski Zegar Astronomiczny z ruchomymi figurkami 12 apostołów. Pod figurą Karola, na tle Wełtawy i Zamku, kolejna wspólna fotka. Po dotarciu na miejsce wrzucenia św. Nepomucena do Wełtawy młodzież mogła dotknąć płaskorzeźby św. Jana, co wg krążącej legendy ma zapewnić powrót do tego miasta lub spełnienie marzeń. Przyszedł czas na przejście do Zamku na Hradczanach. Wielki zachwyt wywołała katedra św. Wita z relikwiami św. Jana Nepomucena. Po modlitwie grupa zaczęła powoli wracać do autokaru, który podjechał o godzinie 18.00. W drodze powrotnej nie zabrakło wizyty w restauracji McDonalds. Dziękujemy Bogu za czas pielgrzymki, przybliżenie postaci św. Jana Nepomucena, który dla młodych ludzi jest przykładem miłości do Kościoła i stawania w prawdzie, za czas bycia ze sobą i modlitwę. ks. Marcin

Pielgrzymka do Ziemi Świętej - dzień 1

W parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej została zorganizowana Pielgrzymka do Ziemi Świętej wraz z uczestnikami innych parafia a nawet diecezji, ponieważ oprócz Witoszowa do wyjazdu dołączyli się Pielgrzymi  z diecezji Opolskiej. Pierwszego dnia zostały odwiedzone następujące miejsca.  CEZAREA NADMORSKA - HAJFA - NAZARET - KANA GALILEJSKA. „Anioł wszedł do Niej i rzekł: bądź pozdrowiona, pełna łaski. Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Cezarea Nadmorska (Caesarea Maritima) - miasto w basenie Morza Śródziemnego, założone przez Heroda Wielkiego na cześć Cezara Augusta Oktawiana. Siedziba rzymskich prokuratorów i stolica rzymskiej prowincji Judei. Cesarz Wespazjan podniósł je do rangi kolonii rzymskiej. Cezarea straciła na znaczeniu w okresie panowania bizantyjskiego i arabskiego. W czasie wypraw krzyżowych przeżyła gwałtowny upadek, a w 1256 została całkowicie zburzona. Z uwagi na rozmiary miasta w wyniku dotychczasowych wykopalisk udało się odsłonić jedynie niewielką jego część. Tutaj św. Paweł wygłosił swoja słynną mowę w obronie kościoła. Zwiedzanie teatru i ruin pałacu wybudowanego przez Heroda Wielkiego. Hajfa - miasto położone nad Morzem Śródziemnym, na zboczach Góry Karmel, największy port Izraela. Pierwsze wzmianki o Hajfie pochodzą z literatury talmudycznej z III wieku n. e. Była to wówczas niewielka żydowska osada położona w pobliżu miasta Shikmona. Do VII wieku miasto pozostawało pod panowaniem Bizancjum, a następnie zdobyli je Persowie, a potem Arabowie. W 1100 Hajfę zdobyli Krzyżowcy. Miasto i port zostały wówczas rozbudowane. W 1265 Hajfę zdobyli i zniszczyli Mamelucy. W stanie ruiny pozostała do XVII w. W 1761 Daher el-Omar zniszczył, a następnie lokował Hajfę w nowym miejscu. Wybudowano wówczas mury obronne miasta. W 1799 Hajfę zdobył Napoleon Bonaparte podczas swojej kampanii w Syrii i Palestynie. W następnych latach Hajfa pozostawała w Imperium Ottomańskim. Na początku XX wieku Hajfa rozwinęła się w nowoczesne przemysłowe portowe miasto. Po I Wojnie Światowej pod panowaniem brytyjskim Hajfa rozwinęła się w największy port Palestyny. Podczas wojny o niepodległość Izraela w roku 1948, Hajfa została zdobyta przez wojska izraelskie. Stella Maris (1 Kri 18, 20-40) - klasztor karmelitów wybudowany w XIX w. na szczycie Góry Karmel na ruinach starszych kultowych. Wnętrze Kościoła naszej Pani Karmelu wyło/ marmurem a ściany udekorowane freskami przedstawiającymi życia proroka Eliasza. Nazaret - jest położone w Dolnej Galilei, na zachód od Gór> Większość mieszkańców to izraelscy Arabowie, z czego około L chrześcijanami, a reszta muzułmanami. Nazaret jest ojczyzną Marii, matki Jezusa Chrystusa. To tut; miejsce Zwiastowanie Marii (Łk 1, 26-27). Po pobycie w Egipcie Maryja wraz z małym Jezusem powrócili do Nazaretu. Jezus pr, w tej wiosce do czasu rozpoczęcia publicznej działalności. W połowie V wieku chrześcijanie wznieśli w Nazarecie trzynawową bizantyńską bazylikę z przylegającym do niej konwentem. W dominacji muzułmańskiej osada podupadła. W czasach Krzyżów miejscu zrujnowanej bazyliki wzniesiono potężną katedrę. W Na ustanowiono biskupstwo. Wraz z upadkiem państwa Krzyże również i Nazaret upadło. W 1620 roku zakon franciszkanów otrz darze ruiny katedry wzniesionej przez Krzyżowców od druzy księcia Fakhr ed - Dina. W 1730 roku wzniesiono tutaj nową katedrę Nazaret to jeden z głównych celów pielgrzymek chrz przybywających do Ziemi Świętej. Jedną z najważniejszych świątyń w  Nazarecie jest Bazylika Zwiastowania, wzniesiona w latach 1955-60 wg. projektu Giovanniego Muzio na resztkach trzech wcześnie kościołów. Według tradycji, w tym właśnie miejscu Anioł C zwiastował Maryi (Łukasz 1:26-38). Na północ od bazyliki znajduje się kościół św. Józefa, wzniesiony 1914 roku na ruinach wcześniejszego. Znajdował się tutaj w; ciesielski św. Józefa. Kana Galilejska inaczej zwana Kafr Kanna to miejscowość w Chrystus dokonał swojego pierwszego cudu na godach weselnych Z Kany pochodził również Bartłomiej, jeden z Apostołów, 2 również Natanaelem. Tutaj znajduje się sanktuarium Pierwszego Jezusa oraz kaplica dedykowana apostołowi Bartłomiejowi. Sanktuarium opiekują się franciszkanie z Kustodii Ziemi Świętej. ks. Jacek

Pielgrzymka do Ziemi Świętej - dzień 2

Ziemia Zebulona i ziemia Naftalego, wzdłuż drogi morskiej, Zajordanie, Galilea pogan, lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłyska jasność.”

W drugim dniu Pielgrzymki ks dr Jarosław Lipniak, opowiedział pielgrzymom o Górze Tabor, Kościele Rozmnożenia chleba i nie tylko o tym. Na Górze Tabor miało miejsce przemienienie Jezusa (Mt 17). Trzej apostołowie ujrzeli tu swego mistrza rozmawiającego z Mojżeszem i I liaszem. Wydarzenie to upamiętniają dwa duże kościoły na szczycie góry, jeden franciszkański Kustodii Ziemi Świętej, drugi grecki. Na Górze Tabor znajduje się Bazylika Przemienienia Pańskiego zbudowana w latach 1919-1924. Kościół Rozmnożenia Chleba i Ryb w Tabgha - pochodzący z 1982 roku kościół upamiętnia miejsce cudu nakarmienia przez Jezusa Chrystusa pięć tysięcy ludzi pięcioma bochenkami chleba i dwoma rybami (Mt 14, 13-21). Wewnątrz kościoła zachowano stare mozaiki z dwóch dawniejszych kościołów (z IV i V wieku). Stare mozaiki zostały wykonane w popularnym we wczesnym chrześcijaństwie stylu egipskim. Mozaika przed ołtarzem przedstawia dwie ryby i kosz z pięcioma Chlebami. ks. Jacek

Pielgrzymka do Ziemi Świętej - dzień 3

Lecz On mu odparł: «Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych.”

Trzeciego dnia pielgrzymi udali się między innymi do Jerycha, Pola Pasterzy i nad Morze Martwe. Rzeka Jordan - biblijne miejsca chrztu Chrystusa znajduje się w pobliżu Jerycha (Mt 3, 13-17). Historycznie i religijnie jest to jedna z najważniejszych rzek na świecie. Płynie rowem Jordanu do Morza Martwego, przepływa lub graniczy z Libanem, Izraelem i Jordanią. Rzeka Jordan ma długość 251 km. Jej źródła znajdują się na terytorium Libanu w górach. Jej dopływami są Hasbani, Ajoun oraz Banias i Dan. Jerycho - jest położone na wschód od Jerozolimy na terytorium Autonomii Palestyńskiej. Jest to najniżej położone miasto na świecie - 276 metrów poniżej poziomu morza. W pobliżu Jerycha odkryto pozostałości ludzkich osad sprzed około 11 tys. lat. Jest to najstarsze miasto na świecie i prawdopodobnie najstarsze nieprzerwanie istniejące siedlisko ludzkie. Było to spowodowane najprawdopodobniej dogodną lokalizacją - w pobliżu źródła wody i prowadzącego ze wschodu na zachód szlaku na północ od Morza Martwego. Najstarsze z w/w siedlisk znajduje się na terenie dzisiejszego Tell es - Sułtan. Prowadzi się tutaj liczne prace archeologiczne. W czasach biblijnych Jerycho zostało zdobyte i zniszczone przez Izraelitów pod wodzą Jozuego. Mury Jerycha runęły od dźwięku trąb oblegających miasto Izraelczyków. Jerycho wspomniane jest w Starym Testamencie ponad 70 razy. Powyżej Jerycha znajduje się Góra Kuszenia (Mt 4, 1-11), na której szatan kusił Jezusa podczas jego czterdziestodniowego pobytu na pustyni. Nad skalną przepaścią zawieszony jest grecki klasztor prawosławny, pochodzący z XII wieku. W mieście tym znajduje się także drzewo sykomory (Łk 19, 1-10). Morze Martwe - słone jezioro bezodpływowe położone w tektonicznym Rowie Jordanu, na pograniczu Izraela i Jordanii. Lustro wody znajduje się w najniższym punkcie Ziemi i ciągle się pogłębia. Jezioro to wykazuje bardzo duże zasolenie - średnio 26%. Ilość wody wpływająca do Morza Martwego, w ciągu XX wieku zmniejszyła się z powodu wykorzystywania części wód Jordanu przez Izrael i Jordanię, a także zmian klimatycznych. Znaczne parowanie powoduje obniżanie się lustra wody i wytrącanie pokładów soli. Do północnego bieguna Morza Martwego uchodzi jeden większy dopływ - rzeka Jordan. W związku z tak dużym zasoleniem w Morzu Martwym nie ma prawie zupełnie życia organicznego. Wykorzystując lecznicze działanie wód i osadów błotnych, w okolicy znajdują się liczne uzdrowiska. Betlejem - położone na południe od Jerozolimy, w Judei. Betlejem znajduje się na terytorium Autonomii Palestyńskiej. Starożytne miasto Betlejem znajdowało się pośrodku ziemi Judy i było początkowo nazywane Efrata. Innymi jego nazwami były: Bethlehem Efrata, Bethlehem Judah i miasto Dawida. W historii biblijnej wspomina się o Betlejem, jako o miejscu pochowania Racheli, żony patriarchy Jakuba. To tutaj narodził się król Dawid. Ale przede wszystkim Betlejem jest miejscem narodzin Jezusa Chrystusa. Pole Pasterzy - znajduje się na terenie osiedla Bet Sahur. Tradycja bizantyjska umieściła tu scenę zwiastowania pasterzom przez anioła dobrej nowiny o narodzenia Mesjasza (Łk 2, 8-12). Teren Pola Pasterzy należy do franciszkanów. W czasie badań archeologicznych na tym miejscu odkryli oni ruiny bizantyjskiego klasztoru, pochodzące z IV i V wieku po Chrystusie. Jerozolima - jest duchowym sercem Izraela, ośrodkiem życia politycznego i kulturalnego. Jest to nieoficjalna stolica państwa Izrael, znajdują się tutaj wszystkie siedziby władz państwa. Miasto ma jednak głównie znaczenie religijne. Jest to główny ośrodek kultu religijnego chrześcijan, wyznawców judaizmu i islamu. Za świętą uznają Jerozolimę Chrześcijanie, Żydzi i Muzułmanie. Jerozolima stanowi fascynujące połączenie starego i nowego. Wzgórza Jerozolimskie tworzą "siodło" pomiędzy wyższymi o 200 metrów wzgórzami Hebronu na południu, a wzgórzami Betel na północy. Sama Jerozolima położona jest na wschodniej krawędzi "siodła", na wysokości 770 metrów. Miasto ze wszystkich stron otoczone jest dolinami. Jerozolima podzielona jest na trzy odrębne części: Stare Miasto, Wschodnią Jerozolimę i Nowe Miasto (zwane również Jerozolimą Zachodnią). Na Starym Mieście znajdują się najstarsze zabytki. Otoczone jest ono murem obronnym (XVI wiek), ciągnącym się na długości 4,5 kilometra. Jest on wzmocniony przez 35 baszt i cytadelę. Do starego miasta prowadzi siedem bram (Damasceńska, Nowa, Jafska, Syjońska, Gnojna, Lwia i Heroda). Ósma, zwana Złotą, pozostaje zamurowaną od czasów Sulejmana. To przez nią wjechał na osiołku do miasta Jezus w niedzielę palmową. Otoczone murami obronnymi Stare Miasto zajmuje zwartą powierzchnię 1 km2, na której mieszka 20 tysięcy mieszkańców. Wąskie uliczki wiją się i kluczą pomiędzy domami. Łatwo jest tutaj pobłądzić. Stare miasto podzielone jest na cztery dzielnice: muzułmańską, chrześcijańską, żydowską oraz ormiańską. ks. Jacek

Pielgrzymka do Ziemi Świętej - dzień 4 

Błogosławiony, który przychodzi jako kroi w imieniu Pańskim; na niebie pokój i chwała na wysokościach. ”

Kolejny dzień Pielgrzymki i kolejny dzień pełen wrażeń. Betania - wieś przy południowo-wschodnim zboczu Góry Oliwnej w pobliżu Jerozolimy (Mk 11,1). Dom Marii, Marty i Łazarza. Góra Oliwna - wzniesienie położone we wschodniej Jerozolimie w Izraelu (812 m. n. p. m.). Na zboczu góry znajduje się wiele kościołów upamiętniających wydarzenia związane z pojmaniem Jezusa i Jego wniebowstąpieniem. Tutaj też znajduje się najstarszy i największy na świecie cmentarz żydowski. Meczet Wniebowstąpienia (Dz 1, 1-11) - Islam uważa Jezusa za jednego z proroków, dlatego w miejscu wniebowstąpienia stoi meczet. W kamiennej podłodze widnieje odcisk stopy, jakoby pozostawiony przez Chrystusa. Kościół Pater Noster - został wzniesiony tuż obok groty, w której Jezus nauczał swoich apostołów. Ciekawostką miejsca tego jest ułożony z kafli ceramicznych tekst modlitwy Pańskiej w ponad 60 językach. Warto tu poszukać tekstu polskiego. Kościół Dominus Flevit - został wzniesiony na skale na Górze Oliwnej, gdzie Jezus płakał nad Jerozolimą (Łk 19). Stąd nazwa Dominus Flavit (czyli Pan zapłakał). Wieczernik - miejsce spożywania Ostatniej Wieczerzy Jezusa z apostołami (Łk 22). Lokalizacja pochodzi z XII wieku. Jest to jedyny chrześcijański obiekt w Izraelu, którym zarządzają władze lokalne. Bazylika św. Piotra in Gallicantu (w miejscu piania koguta) - w tym miejscu apostoł Piotr się zaparł Jezusa (Łk 22, 54-63, Ps 88, Mk 14: 66- 72). W przeszłości znajdował się tutaj dom najwyższego kapłana Kajfasza, gdzie przesłuchiwano ujętego Jezusa. Bazylika Narodów - wzniesiona w 1924 roku przez wspólne fundusze dwunastu narodów. Przepiękna bazylika lśni złotą mozaiką na fasadzie. Mozaika przedstawia Jezusa cierpiącego za grzechy świata całego. Dlatego właśnie bazylikę zwie się często Bazyliką Agonii lub Bazyliką Cierpienia. Bazylika stoi w samym środku ogrodu Getsemani, w którym pojmano Jezusa (Mk 14:32-50). Można tu podziwiać stare drzewa oliwne, których wiek szacuje się na 2000 lat. Grota Pojmania - jest w posiadaniu katolików od 1392 r. To od niej bierze swą nazwę cała okolica. Badania archeologiczne pokazały, że w grocie tej już IV w. obecny był kult chrześcijański. Bazylika Grobu Matki Bożej - to z tego miejsca Maryja Matka Jezusa została z duszą i ciałem wzięta do nieba. Miejsce było czczone przez judeo - chrześcijan już w II w. W IV w. powstała pierwsza świątynia dedykowana Matce Bożej. Konsekrował ją, zaraz po Soborze w Chalcedonie (431 r.) jerozolimski biskup Juwenalis. Bizantyjski Góra Syjon - znajduje się za Bramą Syjońską, na zewnątrz Starego Miasta. Bazylika Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny - miejsce zaśnięcia w sen wieczny Dziewicy Marii. Obecnie jest tu siedziba niemieckich benedyktynów. ks. Jacek

Pielgrzymka do Ziemi Świętej - dzień 5

Bo jeśli wzrośliśmy w podobieństwo jego śmierci, wzrośniemy również w podobieństwo jego zmartwychwstania.”

Pielgrzymki ciąg dalszy. Czas napięty, ale owocny. Ziemia Święta bez odwiedzenia miejsca gdzie Chrystus został złożony, albo bez Drogi Krzyżowej był by nie udany. Dlatego Pielgrzymi udali się Drogą Krzyżową do miejsca gdzie Chrystus został przybity do Krzyża i gdzie został złożony. Via Dolorosa - Droga Krzyżowa (Łk 23), którą szedł Jezus, dźwigając krzyż na miejsce stracenia. Zaczyna się ona w dzielnicy muzułmańskiej na dziedzińcu rzymskiej twierdzy Antonina. Dalej biegnie obok łuku Ecce Homo (jest on częścią łuku triumfalnego z czasów cesarza Hadriana) i prowadzi do Bazyliki Grobu Świętego, w dzielnicy chrześcijańskiej. Bazylika Grobu Bożego - najważniejsze miejsce spośród wszystkich świątyń chrześcijaństwa. Bazylika stoi na miejscu ukrzyżowania, pogrzebania i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. To miejsce w początku I wieku n.e. znajdowało się poza murami miasta. Znajdowały się tutaj nieużywane kamieniołomy z licznymi grobami pochodzącymi z tego okresu oraz wzgórze podobne z wyglądu jak czaszka. W czasach cesarza Konstantyna wzniesiono tutaj kościół upamiętniający zmartwychwstanie Chrystusa. Budowlę ukończono w 336 roku. Jest to główny ośrodek kultu chrześcijańskiego. Ta imponująca budowla, której dwie kopuły zwieńczone pozłacanym krzyżem górują nad Starym Miastem, jest duchowym centrum dzielnicy chrześcijańskiej. Ściana Płaczu - jest to pozostałość zewnętrznego muru po Drugiej Świątyni Jerozolimskiej, zbudowanej w końcu VI wieku p.n.e. na miejscu Świątyni, wzniesionej przez Salomona. Na tym fragmencie muru zbudowanego około 20 roku p.n.e. opierał się dziedziniec Drugiej Świątyni. Do 688 roku Żydzi gromadzili się co rok, by lamentować nad Kamieniem Węgielnym, na którym niegdyś wzniesiono Świątynię. W 688 roku w tym miejscu muzułmanie wznieśli Kopułę Skały, zamykając dostęp Żydom. Od tego momentu, Żydzi mogą lamentować jedynie przy zewnętrznym murze. Obecnie, pobożni Żydzi wtykają kartki z modlitwami i prośbami do Boga między kamienie starożytnego muru wierząc, że jest to miejsce najbardziej zbliżone do domu Boga. ks. Jacek

Pielgrzymka do Ziemi Świętej - dzień 6

A gdy zasiadł z nimi przy stole, wziąwszy chleb, pobłogosławił i rozłamawszy, podawał im."

Ostatni dzień Pielgrzymki. Czas krótki przed odprawą, ale bardzo dobrze zagospodarowany. Zobaczyliśmy Parlament Izraelski oraz miejsce Pamięci. Ein Karem - to niewielkie miasteczko, położone w górskiej okolicy, w odległości około 7 km na wschód od Jerozolimy. Tu według najstarszej tradycji mieszkali krewni Maryi, Elżbieta i Zachariasz. Tu przyszedł na świat ich syn św. Jan Chrzciciel (Bazylika Narodzenia św. Jana - Łk 1, 57 - 80). Tu rozegrała się opisana przez Ewangelistę Łukasza scena spotkania dwóch brzemiennych niewiast — młodziutkiej Maryi i Elżbiety, która poczęła w swej starości syna” (Łk 1,36). Dziś w tym miejscu wznosi się piękna świątynia, odbudowana w 1939 r. na pozostałościach kościoła bizantyjskiego. Spotkanie Maryi i Jej krewnej upamiętnia krypta Nawiedzenia, a na tablicach umieszczonych przed bazyliką w różnych językach wypisano tekst Magnificat. Jaffa - (znany w starożytności również jako Joppa) wielokrotnie zmieniał swoich właścicieli na przestrzeni wieków. Badania archeologiczne prowadzone w latach 1955-1974 wydobyły na światło dzienne wieże i bramy miejskie pochodzące ze środkowej epoki brązu. ks. Jacek

Tak jak w całym kraju, również w naszej Parafii Słupiec w dniu 3 maja odbyły się modlitwy w intencji Ojczyzny. Już od rana wierni zbierali się w słupieckich świątyniach, by dziękować za wolną Polskę, a poległych polecać Bożemu Miłosierdziu. W kazaniach kapłani nastrajali wiernych do wdzięczności za wolną Ojczyznę i modlitwę w jej intencji. Kulminacją tego dnia była o godz. 9.00 Msza św. za Ojczyznę. W kazaniu ks. Marcin mówił: - Maryja jest naszą Matką, bo tak chciał Chrystus i dzięki Niej mamy łatwiejszy przystęp do Chrystusa. Błagajmy Maryję, Matkę Boga i ludzi, aby Ona, która modlitwami wspierała początki naszej Ojczyzny, także i teraz wstawiła się u Syna swego za naszą Ojczyzną, by ta była wierna Krzyżowi Chrystusa i swojej Królowej - . Wieczorem, na majówce wszyscy zawierzyli losy Ojczyzny, Kościoła i świata, przez Serce Maryi – Sercu Jezusa. ks. Marcin

W poniedziałek 29 kwietnia w bibliotece szkolnej odbyło się rozdanie ikon ze zmartwychwstałym Jezusem. Na scenę katecheci poprosili laureatów konkursu „Kartka Wielkanocna”, uczniów klas od I szkoły podstawowej do III gimnazjum. Po wprowadzeniu przez ks. Marcina i przybliżeniu znaczenia Wielkanocy dla chrześcijanina, katechetka Mariola Ligorowska rozdała uczniom nagrody. Na koniec tradycyjnie nie zabrakło wspólnego zdjęcia katechetów i uczniów. ks. Marcin

Czas szybko upływa, to już kolejny – czwarty i ostatni dzień naszej wspaniałej pielgrzymki po Ziemi świętokrzyskiej. Jeszcze niektórzy z nas mogli się zrelaksować i skorzystać z groty solnej. Wczesnym rankiem spotkaliśmy się na porannej kawie w „białej sali” i w radosnym nastroju wspominaliśmy spędzony czas. Następnie udaliśmy się do autokaru, aby wyruszyć do Opactwa Cystersów w Jędrzejowie. Dzisiejszą podróż rozpoczęliśmy odśpiewaniem godzinek o Niepokalanym Poczęciu NMP i pieśni Maryjnych. Jednocześnie ks. Marcin wspomniał, że ten dzień jest dedykowany Miłosierdziu Bożemu. W wigilię tego dnia warto nastroić się na miłosierdzie, aby nasze życie skierowane było na bliźniego. Pan Bóg chce naszego dobra, a krzyż to szczyt miłosierdzia i miłości do nas. Klimat miłosierdzia wyraża motto „Chcemy wyznać, że nie ma dla człowieka innego źródła nadziei, jak miłosierdzie Boga. [...] Z jednej strony Duch Święty pozwala nam przez Krzyż Chrystusa poznać grzech, każdy grzech, w pełnej skali zła, jakie w sobie zawiera. Z drugiej strony, przez Krzyż Chrystusa Duch Święty pozwala nam zobaczyć grzech w świetle mysterium pietatis, czyli miłosiernej, przebaczającej miłości Boga. [...] Jak bardzo dzisiejszy świat potrzebuje Bożego miłosierdzia! Na wszystkich kontynentach z głębin ludzkiego cierpienia zdaje się wznosić wołanie o miłosierdzie. Tam, gdzie panuje nienawiść i chęć odwetu, gdzie wojna przynosi ból i śmierć niewinnych, potrzeba łaski miłosierdzia, które koi ludzkie umysły i serca i rodzi pokój. [...] Trzeba przekazywać światu ogień miłosierdzia. W miłosierdziu Boga świat znajdzie pokój, a człowiek szczęście! [...] Bądźcie świadkami miłosierdzia!” Będąc w Opactwie, oprowadzał nas brat Jakub, od którego dowiedzieliśmy się, że zostało ono ufundowane w 1140 roku przez wrocławskiego biskupa Janika Jaksę, jako pierwszy klasztor tego zakonu w Polsce. Usłyszeliśmy od brata Jerzego, że miejsce to znane jest powszechnie jako Sanktuarium bł. Wincentego Kadłubka, pierwszego polskiego kronikarza, autora „Kroniki Polskiej.” Cennym zabytkiem są zachowane całkowicie w pierwotnej postaci wspaniałe barokowe organy – dzieło Sitarskiego i Foglera, mogliśmy usłyszeć ich niepowtarzalne brzmienie. Zwiedziliśmy też piwnice Opactwa, w tym miejscu brat Jerzy zapoznał nas z działalnością Cystersów, warto wspomnieć, że Cystersom zawdzięcza się założenie na karczowisku leśnym około 50 wsi. Byli oni również krzewicielami kultury i członkami pierwszego Zakonu Maryjnego. Uwieńczeniem, zwiedzania Opactwa była uroczysta Msza Święta. W liturgię zaangażowani byli pielgrzymi, czytając czytania i modlitwę wiernych. Po błogosławieństwie ks. Marcin podziękował wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób włączyli się w uświetnienie i przygotowanie tej pielgrzymki. Jednocześnie dziękujemy wszystkim wspaniałym pielgrzymom, dzięki którym ta pielgrzymka będzie dla nas miłym wspomnieniem. Ważnym akcentem była pamięć o urodzinach pani Marii Muryj, której dedykowaliśmy urodzinową piosenkę „Życzymy, życzymy...” Po życzeniach i podziękowaniach ojciec Jakub wspomniał o wspólnym, dwuletnim pobycie w seminarium i rozmodlonym ks. Marcinie i miłym spotkaniu po latach. Po Mszy św. odmówiliśmy pod przewodnictwem ks. Marcina Koronkę do Miłosierdzia Bożego z Aktem Zawierzenia. Końcowym punktem dzisiejszego dnia był wspólny obiad i pyszny deser. I tak dobiegła końca nasza pielgrzymka z Krzyżem. Dziękujemy wszystkim za wspaniałą atmosferę, za bycie razem i za życzliwość. W imieniu wszystkich pielgrzymów dziękujemy Księdzu Marcinowi za serce, cierpliwość i uśmiech każdego dnia. Dziękujemy za miłe towarzystwo w autokarze, wyrozumiałość i wzajemne, pozytywne nastawienie. Ważnym elementem pielgrzymki była kontynuacja hymnu, który towarzyszy nam od pierwszej pielgrzymki: "I znowu razem dzisiaj wyruszamy Ziemię Świętokrzyską zwiedzić zamierzamy Hej hej Maryjo pobłogosław nas Hej dobry Boże w pielgrzymkowy czas Do Św. Kingi dziś pielgrzymujemy Kopalnie w Wieliczce zobaczyć też chcemy Hej hej Maryjo... Podziemną świątynię solną odwiedzamy, Patronkę górników pięknie pozdrawiamy. Hej hej Maryjo... Klasztor na Karczówce przyjmie nas w swe progi Radośnie i miło upłynie czas błogi Hej hej Maryjo... Bramą Opatowska wszyscy też przejdziemy Ojca Mateusza zobaczyć pragniemy Hej hej Maryjo... Ziemię Sandomierską chętnie zobaczymy Tam piękną katedrę wszyscy nawiedzimy Hej hej Maryjo... Tu Matce Najświętszej wnet się pokłonimy I pielgrzymowanie nasze zawierzymy Hej hej Maryjo... I na Święty Krzyż spacerkiem pójdziemy Tam relikwie Krzyża też ucałujemy Hej hej Maryjo... W katedrze kieleckiej modlić się będziemy A na starym rynku kawkę wypijemy Hej hej Maryjo... Modlitwa różaniec prośby dziękczynienia Wrócimy do domu, zostaną wspomnienia. Hej hej Maryjo..." Dziękujemy Księże za pielgrzymowanie Dziś głośno mówimy: Ty z nami zostajesz! Hej hej Maryjo

Wracamy szczęśliwi i uduchowieni – Mariola.

Więcej informacji o pielgrzymce na stronie gościa świdnickieg: ohttps://swidnica.gosc.pl/doc/5533125.Po-swietach-udali-sie-do-Krzyza-Swietego

Święty Jan w dzisiejszej Ewangelii pisał ”To jest Pan! Szymon Piotr, usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się wpław do jeziora”. Ksiądz Marcin zachęcał, aby czyniąc jak ukochany apostoł, codziennie biec na spotkanie Zmartwychwstałego Jezusa, a zanurzając się w „morzu” naszych niepowodzeń, problemów, krzyży ciągle być wpatrzonym w Pana, bo jedynie On jest światłem na naszej drodze i Siłą naszej Duszy. Msza Święta umocniła nas duchowo a smaczne śniadanie oraz aromatyczna kawa pokrzepiły ciało. Z Panem Pawłem – przewodnikiem ponownie ruszamy na pielgrzymkowy szlak. Dzisiaj w ten piękny, słoneczny dzień czekało nas zwiedzanie urokliwego Sandomierza. Po drodze odmawiamy Litanię do Krzyża Świętego i już wsłuchujemy się w niezwykle ciekawe historie o Karczówce, okolicach Kielc i całym świętokrzyskim oraz o ludziach, którzy tu żyli i pracowali przez wieki. W Sandomierzu oglądamy Bramę Opatowską - jedną z najlepiej zachowanych bram miejskich w Polsce. Z wysokości 30 metrów z tarasu widokowego chłoniemy fascynujący widok na miasto i okolice. Od południa podziwiamy Wisłę, która w tym miejscu płynie w kształcie litery "S". Ponadto chętnie spacerujemy po sandomierskim rynku, mijając gotycki ratusz przy którym stoją figura Matki Boskiej i studnia miejska. Pijemy kawę, jemy lody w licznych kawiarenkach mieszczących się na rynku. Turystów zapraszają w swoje progi liczne restauracje, sklepy z pamiątkami i galerie sztuki. Ciekawostką jest też „zakotwiczenie nieba” do sandomierskiego Rynku. W górnej pierzei, w rogu rynku ustawiono bowiem ogromną kotwicę z łańcuchem stojącym ku górze, symbolicznie sięgającym ku niebu. Obowiązkowo wstępujemy do Bazyliki katedralnej Narodzenia NMP z 1360 roku, która swoją dostojnością zapiera dech w piersiach. Ogrom jej wnętrza i nagromadzonych w nim detali zachwyca. Bazylika katedralna w Sandomierzu w swoich murach gościła Władysława Jagiełło, królową Jadwigę, Jana Pawła II, pierwszego prymasa Polski Mikołaja Trąbę, historyka Jana Długosza. Przed godziną 15.00 czas wracać do miejsca naszego zakwaterowania – witaj piękna Karczówko! W autokarze odmawiamy Koronkę do Miłosierdzia Bożego, poprzedzoną odczytaniem fragmentów „Dzienniczka” Świętej Siostry Faustyny o mocy i potrzebie odmawiania tej modlitwy. Zmęczeni, opaleni i nasyceni pięknymi sandomierskimi krajobrazami jesteśmy gotowi po obiadokolacji do spotkania z księdzem Danielem Wojciechowskim, który opowiadał o proteście włoszczowskiej młodzieży z roku 1984 . Uczniowie Zespołu Szkół Zawodowych 3 grudnia, rozpoczęli trwający dwa tygodnie strajk okupacyjny, w którym domagali się ponownego zawieszenia w salach lekcyjnych, krzyży usuniętych na polecenie dyrekcji. Bardzo serdecznie dziękujemy księdzu Krzysztofowi Gibasowi za zorganizowanie tak ciekawego spotkania. Punktem kulminacyjnym naszego piątkowego wieczoru była w ślad za hasłem z dnia dzisiejszego -„ Nie zdejmę krzyża z mego serca” - Adoracja Najświętszego Sakramentu oraz Adoracja Krzyża Świętego z ucałowaniem krzyża. Aby ten czas wzajemnego rozmodlenia przetrwał, każdy z nas wylosował krzyż z imieniem osoby, za którą będzie się modlił przez kolejny miesiąc. Przed snem jeszcze mieliśmy możliwość skorzystania z groty solnej. Cały dzisiejszy dzień naszego pielgrzymowania, nasze życie i nasze krzyże oddajemy Ci Panie, byś to pobłogosławił i „dał nam łaskę, aby odkryć i przeżyć to, co Ty dla nas wymarzyłeś.” Beata

25 kwietnia 2019 roku – drugi dzień pielgrzymki z Krzyżem Świętym. „Przyszedłem pod Krzyż z ciężarem mych win, uwolnił mnie tam Boży Syn”. Po trudach i wrażeniach pierwszego dnia pielgrzymki po nocnym odpoczynku powitał nas nowy dzień z pogodnym niebem i słońcem. Po pysznej kawie udaliśmy się na Mszę Świętą do klasztornej kaplicy. Jedną z intencji była modlitwa za obchodzącą w dniu dzisiejszym urodziny Panią – Lucynę Zawilińską. Po śniadaniu udaliśmy się do autobusu, gdzie czekał na nas przewodnik świętokrzyski, Pan Paweł, który przekazał nam swoje ciekawe wiadomości i pojechaliśmy do Kielc, gdzie zwiedzaliśmy Bazylikę Katedralną Wniebowzięcia NMP, zlokalizowaną na „Wzgórzu Zamkowym”. Pan Paweł oprowadził nas po wnętrzu, opowiadając historię obiektu sakralnego. Obok Bazyliki zobaczyliśmy nagrobek Wojciecha Bartosza Głowackiego- bohatera bitwy spod Racławic. Po zwiedzaniu mieliśmy czas wolny na indywidualne zwiedzanie Kielc. Po zbiórce przy rzeźbie dzika przeszliśmy do autokaru i pojechaliśmy do Opactwa Benedyktynów – Sanktuarium Relikwii Drzewa Krzyża Świętego, położonego na Świętym Krzyżu – na Łysej Górze. W autokarze odmówiliśmy różaniec i znaleźliśmy się na miejscu. Zwiedziliśmy jednonawową Bazylikę Mniejszą pw. Trójcy Świętej. Najważniejszym jednak momentem była adoracja Krzyża w kaplicy Oleśnickich, w której przechowywane są relikwie Drzewa Krzyża Świętego. Jej wnętrze zdobią freski |Macieja Rejchana oraz nagrobek fundatorów kaplicy Mikołaja i Zofii Oleśnickich. Po modlitwie Ojciec Misjonarz – egzorcysta podawał każdemu pielgrzymowi do ucałowania Krzyż z relikwią – drzazgą z Krzyża Świętego. Po czy zostaliśmy obficie pokropieni wodą egzorcystowaną. Cała grupa naszych pielgrzymów udała się do Muzeum Przyrodniczego, gdzie usłyszeliśmy i zobaczyliśmy prehistorię Gór Świętokrzyskich – eksponaty obejmujące florę i faunę. Ostatnim punktem była krypta grobowa znajdująca się pod bazyliką, w której spoczywają doczesne szczątki księcia Jeremiego Wiśniowieckiego oraz benedyktynów, dawnych opiekunów tego miejsca. Kolejny dzień pielgrzymki zakończyliśmy dobrym humorem podczas pogodnego wieczoru przy muzyce z DJ. Łucja i Bogusia

„Nauka bowiem krzyża, która jest głupstwem dla świata dla nas jest mocą Bożą” - taka myśl towarzyszy nam w kolejnej pielgrzymce, której przewodniczy duchowo ksiądz Marcin Zawada. W środę w nocy, dnia 24 kwietnia 2019 roku, grupa parafian wyruszyła w drogę, po odmówieniu modlitwy i złożeniu próśb do Matki Najświętszej o błogosławieństwo na czas czterodniowego pielgrzymowania po ziemi świętokrzyskiej. W trakcie podróży, skoro świt odśpiewaliśmy Godzinki o Niepokalanym Poczęciu NMP. Następnie wszyscy w skupieniu wysłuchaliśmy rozważań dotyczących krzyża, który powinien towarzyszyć każdemu człowiekowi w drodze do świętości. Gdyż tylko dzięki cierpieniu możemy osiągnąć szczęście wieczne. Refleksje zostały wzbogacone o historię Świętego Maksymiliana Kolbe, który zginął śmiercią męczeńską w obozie Auschwitz, oddając swoje życie za współwięźnia Franciszka Gajowniczka. W drodze do Kielc zatrzymaliśmy się w Harmężach koło Oświęcimia, w Centrum Świętego Maksymiliana. Ten ośrodek pamięci i modlitwy powstał w miejscu, gdzie zasypywano tamtejsze zbiorniki wodne prochami z krematorium oświęcimskiego. Na miejscu naznaczonym cierpieniem i męczeństwem wielu tysięcy osób, Franciszkanie wybudowali kościół wraz z klasztorem. W podziemiach tejże świątyni mogliśmy podziwiać wystawę autorstwa byłego więźnia KL Auschwitz – Mariana Kołodzieja, pt. „Klisze pamięci. Labirynty”. Przedstawione prace wykonane były głównie ołówkiem. Przybliżyły one zwiedzającym historię ludzi zniewolonych, odartych z wszelkiej godności i człowieczeństwa w obozie podczas drugiej wojny światowej. Charakterystyczne wychudzone twarze, wielkie przerażone oczy, to przekaz wobec którego nikt z nas nie pozostał obojętny. Autor szkiców wyraził w swoich dziełach emocje, które towarzyszyły mu podczas pobytu w obozie, a pracę nad obrazami potraktował jako swoistą rehabilitację po przebytej chorobie. Mieliśmy okazję przez wystawę Mariana Kołodzieja, zobaczyć świadectwo krzyża, który towarzyszył mu przez całe życie – wyrażone między innymi jego słowami: „moje rysowanie, to moja pokuta milionami kresek, każdą kreską - czczę i pamiętam miliony tych zamęczonych – martwych i żywych współtowarzyszy. Obrazami odmawiam swoje za nich modlitwy. Moje – żyjącego prośby o przebaczenie, gorzkie żale, mój żałobny krzyk”. Po refleksyjnej części naszego „wędrowania z krzyżem” był czas na zwiedzanie Kopalni Soli w Wieliczce. Spacer labiryntami solnych korytarzy pozwolił nam odkryć historię wielickiej kopalni, którą ilustrują wykute w soli piękne komory. Godną dłuższej uwagi była Kaplica Świętej Kingi, która jest przepiękną perłą całego obiektu. W drodze do miejsca naszego zakwaterowania na malowniczym wzgórzu Karczówka, w zachodniej części Kielc – odmówiliśmy różaniec. Dzień zakończyliśmy Mszą Świętą w Klasztorze Księży Pallotynów, dziękując za szczęśliwą podróż i owocny dzień. Małgorzata

Trwamy w oktawie Wielkiej Nocy. Radujemy się, że Pan Jezus  Zmartwychwstał. Ten radosny czas pięknie wpisuje się w dzisiejszą uroczystość. Wieczorna Eucharystia gromadzi nas w słupieckiej świątyni na modlitwie  w intencji ks. Prałata Jerzego Czernala  z racji Jego patronalnego święta.  Mszy Św. koncelebrowanej przewodniczył czcigodny Solenizant. Wraz z nim Eucharystię jako dziękczynno-błagalną sprawowali  ks. Proboszcz Krzysztof Iwaniszyn oraz ks. Jan – przyjaciel ks. Jerzego, dziękując Panu Bogu za Jego dar życia i kapłaństwa oraz służbę w naszej wspólnocie parafialnej i wypraszając zdrowie, potrzebne łaski  oraz opiekę patrona Św. Jerzego.  Jezus  żyje i tylko on nadaje sens naszemu życiu. On może sprawić, że to co mroczne staje się światłem. Tam gdzie jest niepokój, jest nadzieja i ufność. Życie bez Chrystusa jest dramatem a  życie z Chrystusem jest czymś najpiękniejszym co mogło nas spotkać. Ta prawda pięknie wkomponowuje się w to, co dzisiaj przeżywamy-imieniny ks. Prałata-imieniny kapłana, którego Pan Bóg powołał po to, by innym dawać Jezusa – mówił do nas ks. Proboszcz.  Tylko Pan Bóg wie i ludzie, których spotkał przez te 50 lat  posługi kapłańskiej, ponad 30 lat    w Nowej Rudzie- Słupcu  wiedzą, ile doświadczyli dobroci, życzliwości, w ilu sercach dzięki posłudze przy ołtarzu, w konfesjonale, na katechezie, wśród chorych zagościły pokój, radość  i nadzieja, ilu ludzi spotkało Jezusa dzięki temu, że Jezus był głoszony przez posługę ks. Prałata. Dziękujemy Panu Bogu za to, że ks. Prałat powiedział Panu Bogu TAK, że stał się Jego uczniem, by głosić prawdę o Jezusie. Życzenia złożone przez kapłanów, reprezentantów górniczej braci, wspólnoty parafialnej, Liturgicznej Służby Ołtarza, Eucharystycznego Ruchu Młodych, studentów Uniwersytetu Trzeciego Wieku były dopełnieniem wtorkowej uroczystości.

Czcigodny Księże Jerzy życzymy radości z pełnionej posługi kapłańskiej, podążania drogą Bożą ku świętości, obfitości łask Bożych i błogosławieństwa na każdy dzień. Niech Duch Święty opromienia swoim Światłem, a Maryja przytula do swego  serca. Szczęść Boże! Z darem modlitwy Parafianie Agnieszka